Κοινωνικά διόδια και Υπηρεσίες Πρόνοιας …

Θέμα του 1996 και δυστυχώς ακόμα άλυτο. Μια σχετικά μικρή διαδρομή εντός του Λεκανοπεδίου, «απαιτεί τη καταβολή σημαντικών κοινωνικών διοδίων» σε έχοντες ανάγκη και μη, ασθενείς, τραυματίες, παιδιών διαφόρων «τύπων»’ (καλοντυμένων, βρώμικων, πολύ μικρών, μεγαλύτερων κοκ), μανάδων συνήθως με μωρά στην αγκαλιά, προσφύγων, αποφυλακισμένων κλπ. κλπ.

Εκείνο που λυπεί ιδιαίτερα κάθε πολίτη δεν είναι το ύψος των διοδίων, αλλά η απουσία των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας από κάθε κοινωνικό πρόβλημα, παρά τα τεράστια ποσά τα οποία καταβάλλονται από το κράτος, αλλά επί ματαίω.

Το Κράτος πρέπει να συνδέσει την ύπαρξη περιφερόμενων επαιτών και δυστυχούντων ατόμων με την ανικανότητα των αρμοδίων υπηρεσιών να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και φυσιολογικά πρέπει να προβαίνει στη κατάργησή των και την απόλυση των εντεταλμένων υπαλλήλων.

Οι πόροι που θα εξοικονομούνται με τον τρόπο αυτό θα διατίθενται για την ανακούφιση των αναξιοπαθούντων ατόμων