Χθες βρεθήκαμε στο Αιγάλεω-Νίκαια …

Είχαμε δουλειά. Επήγαμε με τον υπόγειο μέχρι Αιγάλεω και πήραμε λεωφορείο να πάμε στου δουλειά μας. Από λάθος μας κατεβήκαμε δύο στάσεις μετά τον προορισμό μας, στην είσοδο του Γ’ Νεκροταφείου. Υπάρχει εκεί μια οδική γέφυρα κάθετη στη Θηβών. Περπατήσαμε επί της Θηβών και σε ένα κάθετο, για 2 περίπου χιλιόμετρα και με ζέστη 32-35 βαθμών. Δεν υπάρχει καμιά σκιά δένδρων, ενώ υπάρχει χώρος στα φαρδιά πεζοδρομία.

Εξαιρετικός σκουπιδότοπος. Χωματερή αστικού τύπου. Εικόνες μοναδικές που διαφημίζουν τον πολιτισμό και τη νοικοκυροσύνη των Δήμων Αιγάλεω και Νίκαιας.

Απέναντι βρίσκονται τα ΤΕΙ Αθηνών και το Τμήμα Υγείας του ΤΕΙ. Ιδανικός συνδυασμός που εκπέμπει θαυμάσια μηνύματα στους νέους για το τι είναι αρχές, τι υπηρεσίες, τι πολίτες, τι πόλις.

Στο λεωφορείο της επιστροφής (αρ 425 της ΕΘΕΛ) ο οδηγός είχε κολλήσει στο παράθυρο αριστερά του, τρία φύλλα διαφημιστικού εντύπου της MediaMarkt για να μην τον ενοχλεί ο ήλιος.

Σκηνές απείρου κάλλους στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα και του 2009.

Πρέπει να μπουν προδιαγραφές όψεων κτηρίων στο ιστορικό κέντρο της πόλεως των Αθηνών …

Έχουμε μιλήσει στο παρελθόν για το ανοιχτό μουσείο αρχιτεκτονικής που είναι πλέον η Αθήνα, εξαιτίας του ταχυτάτου μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας. Το συνολικό αποτέλεσμα όμως έχει αισθητική βαρβαρότητα και έντονα στοιχεία αντιγραφής των ευρωπαϊκών τάσεων.

Ωστόσο η αισθητική χάρη των λεγόμενων νεοκλασικών κτηρίων έπρεπε να προβληματίσει τους αρμοδίους και να τους ευαισθητοποιήσει στις αποφάσεις τους προκειμένου να διατηρήσουν τουλάχιστον την φυσιογνωμία το ιστορικού κέντρου.

Ακόμα και τώρα πρέπει να διαμορφωθούν προδιαγραφές για τις προσόψεις των νεοαναγειρόμενων κτηρίων και την αντικατάσταση υφιστάμενων, ώστε να προκύψει ένα λειτουργικό και αισθητικό σύνολο, αντάξιο τη ιστορίας και του πολιτισμού της πόλεως. Απαραίτητο στοιχείο θα είναι επίσης ο περιορισμός του συντελεστή δόμησης και άρα του ύψους των κτηρίων.

Αν θέλετε να πάρετε μια γεύση Ελληνικού Χωροταξικού πηγαίνετε στο Βαθύ στη Σίφνο …

Διακοπές στη Σίφνο τον Σεπτέμβριο. Οι εντυπώσεις μας:

Καθαρό νησί γενικώς. Πέτρα και μόνο πέτρα. Λίγες παραλίες στο έλεος της ανάπτυξης και των τροχοφόρων. Καμία εμφανής παραγωγική βάση, εκτός των ενοικιαζομένων δωματίων. Λύσεις ανάγκης με γνώμονα το συμφέρον των κατεχόντων (και ψηφοφόρων φανταζόμαστε).

Ακριβότερη κατά 30% τουλάχιστον από την Αθήνα. Γενικώς το φαγητό μέτριο. Οι μερίδες μικρές και συνήθως σε πιάτα φρούτου. Τα ψάρια σπάνιο είδος και σχεδόν διπλάσιες τιμές από το Πόρτο Ράφτη. Κανείς δεν δίνει απόδειξη, ενώ διαθέτουν ταμειακές μηχανές.

Τα πάντα χτίζονται με προτεραιότητα τα ρέματα που καταλήγουν στις παραλίες. Άρα η διαπλοκή εμφανής και προκλητική.

Είδαμε το καλύτερο αλιευτικό καταφύγιο από απόψεως κατασκευής σε όλη την Ελλάδα (αυτήν που εμείς έχουμε επισκεφθεί). Κατασκευάζεται μονάδα βιολογικού καθαρισμού στον Πλατύ Γιαλό – την καλύτερη παραλία του νησιού – σε υψόμετρο περίπου 100 μέτρων. Θα πρέπει να αποτελέσει έργο πιλότο και έργο επίδειξης για ολόκληρο τα Αιγαίο και τους μικρούς οικισμούς ολόκληρης της Ελλάδος.

Μας εξέπληξε η «κεντρική λεωφόρος» του οικισμού Βαθύ (φωτογραφία). Από εκεί διέρχονται τα τροχοφόρα προ το ήμισυ του οικισμού, στα δεξιά του «κεντρικού δρόμου» (πιθανότατα πρώην ρέματος) που καταλήγει στη θάλασσα. Προς τα αριστερά δεν υπάρχει δρόμος διότι οι αυλές ορισμένων σπιτιών εφάπτονται της θάλασσας. Ωστόσο αμφιβάλλουμε αν μπορούμε να περιγράψουμε την κατάσταση.

Προτείνουμε η περίπτωση Βαθέως Σίφνου να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια της Ελλάδος στα μαθήματα Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος.