Οι άνθρωποι που μισούν τις νεραντζιές ...

Ποτέ δεν περιμέναμε τον κ. Δήμαρχο να εξελιχθεί στη προσωπικότητα που είναι σήμερα:

Φίλος μόνον του Παναθηναϊκού …

Διώκτης του πρασίνου …

Θανάσιμος εχθρός των νεραντζιών …

Λάτρης των φυτών Αυστραλίας …

Άνετος με τα σκουπίδια …

Ασφαλής με τους παρανόμους …

«Αναπλαστής» με τα περίπτερα …

Αδύναμος να θυμηθεί το Ασκληπιείο Πάρκο Αθηνών (ή Μητροπολιτικό Πάρκο στου Γουδή) …

(περιοριζόμαστε σε αυτά τα ολίγα λόγω επικαιρότητας)

Πως καταντήσατε την Αθήνα …

Διαβάσαμε τη δημοσκόπηση για την Αθήνα (Καθημερινή 20 Απριλίου 2008). Θλίψη και πάλι θλίψη.

Βέβαια η δημοσκόπηση κατέγραψε με αριθμούς αυτό που βιώνουμε καθημερινά οι Αθηναίοι πολίτες - αλλά και οι πολίτες του Λεκανοπεδίου. Με μία λέξη υπάρχει ανύπαρκτη ηγεσία, ακυβερνησία και χορός διαπλεκόμενων συμφερόντων και εκμετάλλευση από συντεχνίες και παρέες και ομάδες κάθε ικμάδας του τόπου και του πολιτισμού του.

Ο κ. Δήμαρχος δεν άντεξε τα δεινά της Υγείας – αν και ειδικός, ιατρός βέβαια και όχι διαχειριστής – και συνέλλαβε την ιδέα της ηρωικής εξόδου προς τον Δήμο (να υποθέσουμε ότι αιτία ήταν η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας;). Το Κόμμα τα χρειάστηκε και συμφώνησε, ίσως και με την πονηρή σκέψη της αποτυχίας και άρα της τιμωρίας. Μύλος. Τα αποτέλεσμα οικτρό και μια ρυπαρή ακυβέρνητη πόλη και ένας φουκαράς πρώτος πολίτης. Όλα αυτά βέβαια στου κασίδη το κεφάλι για ακόμα μια φορά.

Τα κόμματα για μια ακόμα φορά μας υποχρεώνουν να υποστούμε τις συνέπειες των άστοχων και παράλογων επιλογών τους.

Πουθενά φως. Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα σκατά; Αγωνιώδες ερώτημα χωρίς να γνωρίζουμε την απάντηση και χειρότερο όλων τη λύση εξόδου.