Ελπίζω να μη με φακελώσουν οι μάγκες του παρακράτους και
αυτοί που διατηρούν τους φακέλους των
πολιτών, αν και το θέμα έχει μάλλον ξεχαστεί και δεν ενδιαφέρει πλέον κανένα ή
έτσι νομίζουμε. Στο θέμα μας λοιπόν.
Διαπιστώνουμε ένα κλίμα πολέμου και συνεχείς αντιπαραθέσεις και
ελάχιστες αν και μη αποτελεσματικές κινήσεις για σοβαρές συνομιλίες και
εξομάλυνσης της κατάστασης.
Δε λέμε, οι Ρώσοι και για να είμαστε ακριβέστεροι ο πρόεδρος
κ. Πούτιν και δευτερευόντως ο ΥΠΕΞ κ. Λαβρόφ είναι οι μόνοι που αναφέρονται σε
κάθε ευκαιρία αλλά, εμφανίζονται να μην υποχωρούν εμφανιζόμενοι ως άκαμπτοι. Επίσης δεν προβάλλονται προσωπικότητες στο άλλο
στρατόπεδο, που μπορούν, συνεργάζονται ή διαπραγματεύονται με ομολόγους τους στη δυτική πλευρά.
Η Ρωσία είναι μια μεγάλη, αλλά αχανής χώρα, με πολύ
σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό και σημαντικά επιτεύγματα στις Επιστήμες και τον Πολιτισμό.
Προφανώς υστερούν σε πολλά πράγματα σε σχέση με τους δυτικούς, αλλά δεν είμαστε
σε θέση να μιλήσουμε για το αν αυτό οφείλεται στην κουμμουνιστική κληρονομιά ή στις
εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διαβιώσεως για πολύ μεγάλα τμήματα του ρωσικού
πληθυσμού.
Χάρις σε κάποιες πληροφορίες από άτομα που μπορούν με βεβαιότατα
να μιλήσουν για τη σημερινή κατάσταση, μιλούν για καλές υποδομές στην εκπαίδευση,
στην υγεία, στις συγκοινωνίες, οι πολίτες είναι γενικά νομοταγείς και εν γένει
συμπεριφέρονται όπως και εμείς στις πολιτισμένες χώρες μας.
Αυτό που επισημαίνουν είναι οι εξαιρετικά δύσκολες καιρικές
συνθήκες και κατά συνέπεια οι εργασιακές σχέσεις είναι εντελώς διαφορετικές από
τις δικές μας (προφανώς όχι σε όλη την έκταση της Ρωσίας). Οι ανάγκες της
καθημερινότητας επίσης είναι πολύ μεγάλες και απαιτούν πειθαρχία και συμμόρφωση
με τους κανόνες προκειμένου κανείς να ανταπεξέλθει επιτυχώς.
Έτσι η Ρωσία είναι
μια μάλλον κανονική χώρα όπως όλες οι άλλες και όχι μια χώρα από την οποία
εκπορεύονται σχεδόν όλα τα δεινά του πλανήτη. Με πολίτες αλλοπρόσαλλους, μεθύστακες, που
ρέπουν στο έγκλημα και την αναρχία, ανέχονται τη καταπίεση όλων των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και άλλα παρόμοια, όπως παρουσιάζεται από τα δυτικά ΜΜΕ.
Επειδή οι πληροφορίες μας μπορεί να μην είναι εντελώς
αξιόπιστες ή εμείς να μην σταθμίζουμε αντικειμενικά όσα ακούμε, φορείς όπως η
ΕΡΤ (ραδιόφωνο, τιβί) ή και άλλοι δημόσιοι ή ιδιωτικοί φορείς θα μπορούσαν να
αφιερώνουν εκπομπές για τη ζωή στις άλλες χώρες, με έμφαση στα επιτεύγματα, στις
καλές πρακτικές, τις έξυπνες λύσεις.
Η ΕΕ οφείλει να έχει καλές σχέσεις με όλες τις γειτονικές
της χώρες και είναι προς το συμφέρον της η ανάπτυξη της Ρωσίας και η εξασφάλιση
ευημερίας τους ρωσικού λαού. Η συνεργασία θα μπορούσε να αποφέρει τεράστια
οφέλη στις αναπτυγμένες δυτικές χώρες και ιδιαίτερα στις χώρες της ΕΕ. Το κάνει
σε μεγάλό βαθμό αθόρυβα η Γερμανία. Και το κάνει για όλες τις χώρες της πρώην
Σοβιετικής Ενώσεως και όχι μόνον τη Ρωσία (όπως έχουμε επισημάνει παλαιότερα
στο Ημερολόγιο). Το κάνει και η σημερινή υπό τον Ερντογκάν, Τουρκία.
Πρόσφατα σε μείζον θέμα αντιπαραθέσεως ΗΠΑ - Ρωσίας, εξελίσσεται το φυσικό αέριο και οι αγωγοί τροφοδοσίας. Μας προξένησαν εντύπωση οι αναφορές στις δηλώσεις του υφυπουργού Ντόνελι (βλέπετε: Ντόνελι σε Ελλάδα: «Οι ΗΠΑ έτοιμες να σας βοηθήσουν να κόψετε το σχοινί με τη Gazprom»). Δυστυχώς δε βλέπουμε διάλογο καλών προθέσεων και διάθεση συνεργασίας, αλλά μάλλον υπαγόρευση στρατηγικών που θα πρέπει να ακολουθούν οι χώρες που αναφέρονται αμέσως ή εμμέσως. Η Γερμανία αναζητά απεγνωσμένα τρόπους λειτουργίας του νέου αγωγού. Δε γνωρίζουμε πως θα επιλυθεί το πρόβλημα της λειτουργίας του, αλλά μάλλον οδεύουν προς συμβιβαστική λύση.
Αυτό που δεν αναφέρεται και δεν συζητείται οπό τα ΜΜΕ είναι η εντεινόμενη και μεγαλύτερη εξάρτηση των δυτικών χωρών από την αναθεωρητική Τουρκία και λόγω της διέλευσης των νέων αγωγών που τροφοδοτούν με Αζέρικο ή και Ρωσικό φυσικό αέριο τη δύση, από το έδαφός της. Θεωρούμε μεγαλύτερο τον κίνδυνο της τουρκικής παρέμβασης στις δυτικές κοινωνίες εξ αυτού και μόνον του γεγονότος και ίσως μικρότερο τη προβαλλόμενης εξάρτησης από τη Ρωσία, που είναι και παραγωγός και όχι μόνον ενδιάμεσος!
ΥΓ: Αν καταλαβαίνουμε καλώς και το άρθρο «Η γεωστρατηγική ανεπάρκεια της Δύσης», κινείται στην ίδια κατεύθυνση
