Η Εθνική μας Ομάδα Ποδοσφαίρου …

Όλοι χαρήκαμε με την επιτυχία του 2004.

Όλοι πιστεύαμε ότι πρόκειται για ένα θαύμα, εκτός από τον κ. Προπονητή (ωστόσο το αναγνώρισε και αυτός, τελευταίος ίσως, χθες ή προχθές).

Αυτός, κατά την άποψή μας, ενθυλακώνοντας ένα εκατομμύριο δραχμές περίπου την ήμερα το έριξε στο σορολόπ (όπως έλεγε η γιαγιά μου) και όλοι μαζί οι κύριοι της απρόσμενης επιτυχίας άρχισαν να τρυγούν το περιβόλι της επιτυχίας. Οι πολιτικοί μας από κοντά να πάρουν και αυτοί το μερίδιο τους και να τους έχουμε υπόψη μας στις επόμενες εκλογές. Το παραμύθι παρατράβηξε και τα αποτέλεσμα τα είδαμε το 2008. Θλίψη και κατήφεια από την προφανώς αναμενόμενη απόδοση.

Ο κ. Προπονητής δεν κατάλαβε τίποτε από την Ελληνική πραγματικότητα ή φαίνεται ότι άλλα είχε υπόψη του.

Αν ήταν έξυπνος και καταλάβαινε του έλληνες, θα έστελνε αμέσως τα περισσότερα μέλη της Ομάδας του 2004 στο Πρυτανείο και θα ανανέωνε εκ βάθρων την Ομάδα. Θα έδινε ευκαιρίες σε νέους και σε νέες επιτυχίες και θα δημιουργούσε προοπτικές για νέους και ταλαντούχους. Έτσι κάθε τυχόν μελλοντική αποτυχία θα είχε λογική ερμηνεία και δεν θα απογοήτευε του Έλληνες.

Αντίθετα ο κ. Προπονητής κατάλαβε τι κάνουν οι πολιτικοί μας και τους αντέγραψε. Όλοι οι παλιοί στις θέσεις τους να καλύψουμε τις ανάγκες του μέλλοντος υπολογίζοντας μόνον στην ορμή και την αδράνεια. Δείτε γύρω σας. Παντού οι ίδιοι και οι ίδιοι για χρόνια και χρόνια. Καμία ανάληψη ρίσκου και καινοτομίας με εξαίρεση τον κ. Παπαϊωάννου των Ολυμπιακών Αγώνων. Όλα τα άλλα παγωμένα στη μακαριότητα του «μην κάνετε τίποτε που είναι δυνατόν να έχει κάποιο ρίσκο και να εκθέσει τα σύστημα».

Όλα σαν παλιά φωτογραφία. Και διηγώντας τα να κλαις.