Ένας απλός και κατανοητός ορισμός της Ποιότητας …

«Κάνω το σωστό με την πρώτη». 

Ας αναρωτηθούμε όλοι, ποιοι, που και πότε γνωρίζουν αυτόν τον ορισμό;

 

Το ερώτημα απευθύνεται πρωτίστως στις δημόσιες δομές αυτής της ταλαίπωρης χώρας ή των πολύπαθων νομιμοφρόνων πολιτών της, κυρίως.

Ο ESG φέρνει μεγάλες αλλαγές …

Οι παράγοντες ESG (περιβάλλον, κοινωνία, διακυβέρνηση) σχετίζονται με τη μη χρηματοοικονομική επίδοση των επιχειρήσεων και συνδέονται τόσο με το εσωτερικό τους περιβάλλον και τον τρόπο που είναι οργανωμένες και λειτουργούν, όσο και με το επιχειρηματικό τους μοντέλο (προϊόντα, υπηρεσίες κ.λπ.).

                                                

Παρά τα προβλήματα της πανδημίας, το ESG αναδεικνύεται σε σημαντική προτεραιότητα, καθώς αφορά τη συμμόρφωση με σχετικές νομοθεσίες, τη βιωσιμότητα του οργανισμού, τη διαχείριση κινδύνων, την προσέλκυση επενδυτών καθώς και με τη δυνατότητα για φθηνότερη χρηματοδότηση … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, 12.04.2021 • 22:55). 

Πολύ καλά κάνουν οι επιχειρήσεις η επιχειρηματικότητα και η οικονομία και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών.

 

Βέβαια κανείς δεν μπορεί να σας πει με βεβαιότητα πότε αυτά τα ωραία πράγματα θα ριζώσουν στην Ελλάδα και θα επιτευχθεί η προσαρμογή και θα αξιοποιηθούν οι νέες ευκαιρίες. Το μότο μας είναι απλό και αφοπλιστικό «ακολουθούμε».

 

Δυστυχώς οι προβλέψεις ESG δε φαίνεται να συγκινούν το ελληνικό δημόσιο που η αδράνειά του είναι παροιμιώδης και συνεχίζει να κινείται στους δικούς του αργόσυρτους τρόπους και να μην λαμβάνει υπόψη του τις νέες πραγματικότητες ή να τις διαβάσει κάπου αλλά να μην είναι σε θέση να ανταποκριθεί άμεσα, σοβαρά, ταχέως και αποτελεσματικά.

 

Ως παράδειγμα θα αναφέρουμε αντιπλημμυρικά έργα που χρηματοδοτούνται από την ΕΤΕπ για να εφαρμοστούν τεχνικές του έχουν εγκαταλειφθεί, σε περιοχές που δεν χρήζουν αντιπλημμυρικής προστασίας, γιατί η Μάνα Φύση έχει τους δικούς της κανόνες και λύσεις. Ωστόσο το δημόσιο επιμένει να σπαταλά χρήματα, να δημιουργούνται προσβλητικές για τη Φύση και το Περιβάλλον λύσεις, με μόνες δικαιολογίες «το είπαμε, το αποφασίσαμε και δεν κάνουμε πίσω, έστω και αν αποδεικνύονται λάθη και οι διαπλεκόμενες λογικές υπέρ οικονομικών συνδεόντων».

 

Δυστυχώς και ο Ευρωπαϊκοί θεσμοί, αρκούνται στις γραπτές διαβεβαιώσεις και δεν μπαίνουν στον κόπο να δουν από κοντά τα προβλήματα, να συνομιλήσουν με όλους τους ενδιαφερομένους και να αναζητήσουν βέλτιστες λύσεις.

 

Η Ελλάδα έχει πληρώσει μέχρι τώρα πολύ ακριβά αυτές τις συμπεριφορές και έχουν κατασπαταληθεί δισεκατομμύρια σε άχρηστα έργα, κακοσχεδιασμένα, προβληματικά, άχρηστα, κατάλληλα, ερείπια μόλις παραληφθούν. Και μάλλον σε πολύ λίγες περιπτώσεις τα έργα γίνονται εντός χρονοδιαγραμμάτων, προϋπολογισμών, σύγχρονων τεχνικών προδιαγραφών και έχουν αποδειχθεί λειτουργικά και αναπτυξιακά.

 

Θα υπάρξει άραγε εκσυγχρονιστής υπουργός και ακόμα καλλίτερα πρωθυπουργός που θα απαιτήσει και από το δημόσιο τομέα να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις και να δίνει το καλό παράδειγμα;

Θα συνεχίσουμε να φωνάζουμε 6 …

                                                           

Ποιοι (ονομαστικώς παρακαλούμε), αποτρέπουν την είσοδο συστημάτων πληροφορικής και τηλεματικής στη Δικαιοσύνη; Πόσο ακόμα θα τραβήξει η εγκληματική αυτή τακτική, αυτών που ηγούνται και λαμβάνουν αποφάσεις; Είναι δικαστικοί; Είναι απολιτικοί; Είναι οικονομικοί παράγοντες; Είναι οι γνωστοί για την αστυνομία αλλά άγνωστοι για τους πολίτες; Είναι μαφιόζοι;

 ΥΓ: Η αγωνία των Ελλήνων πολιτών κρατάει χρόνια. Αλλά στις 4/2/2021 πληροφορηθήκαμε ότι τέθηκε «σε εφαρμογή το σύστημα ηχογράφησης των πρακτικών στις ποινικές δίκες». Επί τέλους κάτι, αλλά τι ακριβώς; Μήπως λογισμικό για μετατροπή ομιλίας σε κείμενο; Ή μήπως πρόσληψη χιλιάδων ίσως ανθρώπων που θα απομαγνητοφωνούν τις καταγραφές;

Υπάρχουν και άλλες μορφές βίας που περνούν απαρατήρητες …

Είναι η μορφή που εξασκεί στη κοινωνία άτομο που κατέχει δημόσια θέση για σχεδόν 30 έτη και ο στόχος του είναι να φύγει από εκεί μόνον εξαιτίας βιολογικών λόγων. 

Έχουμε τονίσει στο παρελθόν ότι δημόσιες θέσεις πρέπει να καταλαμβάνονται για μια θητεία το πολύ 7 ετών, ώστε η κοινωνία να δοκιμάζει νέα πρόσωπα και να δίνεται η ευκαιρία σε νεότερους ανθρώπους να επιδείξουν το ταλέντο τους, τις γνώσεις τους την αποτελεσματικότητά τους, την ευρηματικότητά τους.

 

Η κα Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα έχει σχεδόν 30 χρόνια στο τιμόνι της Εθνικής Πινακοθήκης και εμείς τουλάχιστον δε βλέπουμε να έχει προσφέρει κανένα καταπληκτικό έργο που να δικαιολογούσε τη λαγνεία που επιδεικνύει υπέρ αυτής όλο το φάσμα του κομματοκρατικού συστήματος.

 

Ας μη ξεχνάμε και τις δυο μεγάλες κλοπές έργων τέχνης από την Εθνική Πινακοθήκη για τις οποίες δε βρέθηκε ποτέ άκρη και είναι η μόνη υπεύθυνη. Εκτός και αν κάποιος αναγνωρίσει ότι ο ρόλος του καφετζή του κυλικείου ήταν σημαντικότερος και άρα σε αυτόν πρέπει να αποδοθεί η ευθύνη.

 

Να πάει αμέσως η κυρία αυτή σπίτι της και να αναπνεύσει ο Οργανισμός, Τώρα που πρόκειται  να λειτουργήσει σε νέες εγκαταστάσεις και μια νέα αρχή είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη.

Απορία… για τα εμβόλια και τα κυκλώματα πληροφόρησης …

Έχουν ξεσαλώσει οι δημοσιογραφούντες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη με το θέμα. Αναμασούν «ειδήσεις», επαναλαμβάνουν σχόλια, απόψεις ειδικών και μη και προκαλούν τη νοημοσύνη, ενώ δημιουργούν απορίες, ανασφάλεια έως τρόμο για τα δεινά που επικρέμανται επί των κεφαλών των πολιτών.  

Τις κατά την άποψή μας σημαντικές πληροφορίας που πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες προκειμένου να διαμορφώσουν άποψη, δεν τις παρουσιάζει κανείς. Μα ΚΑΝΕΙΣ.

 

Αυτές είναι: Ποια είναι η δυνατότητα παραγωγής εμβολίων ανά εταιρεία την επόμενη περίοδο, από σήμερα μέχρι και ένα έτος ας πούμε από σήμερα; Ποιες είναι οι ποσότητες των πρώτων υλών που απαιτούνται; Ποιος τις παράγει, που και πως διοχετεύονται στις εταιρείες παραγωγής των εμβολίων; Τι ποσότητες άλλων υλικών απαιτούνται για τη συσκευασία και ποιος τις παράγει; Που αποθηκεύονται τα εμβόλια που παράγονται; Πως γίνεται η μεταφορά στα σημεία παράδοσης; Ποιες είναι οι λεπτομέρειες του μηχανισμού εντός της χώρας, από την άφιξη μέχρι την αποστολή στα σημεία εμβολιασμού των πολίτων; Πόσοι άνθρωποι και ποιες κατηγορίες εργαζομένων συμμετέχουν στην όλη επιχείρηση; Τι κοστίζει κάθε βήμα και ποιος πληρώνει τις δαπάνες;  Ίσως και άλλες, τις οποίες θα ήθελαν να μάθουν οι πολίτες, Αλλά δεν ερωτώνται ΠΟΤΕ.

 

Είναι μάταιο να περιμένουμε απαντήσεις. Μάλλον θα πορευτούμε και  πάλι με το δημοσιογραφικό κύκλωμα και τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ να κάνουν ότι θέλουν. Και ας πληρώνουμε ΕΣΡ, Ανεξάρτητες Αρχές (Συνήγορος του Πολίτη, του Παιδιού, του Καταναλωτή, …), Βουλή, κόμματα, ερευνητικούς φορείς, Κοινωνική Πρόνοια, Αρχή Διαφάνειας, ΕΟΔΥ, ΕΟΠΥΥ και άλλες ων ουκ έστιν αριθμός.

ΥΓ: Έχετε σκεφτεί άραγε ποτέ πώς φτιάχνονται τα φιαλίδια για τα εμβόλια που αντέχουν σε θερμοκρασίες μεταξύ -180C και 400C; Διαβάστε το άρθρο «Τα μικρά φιαλίδια με την ειδική κατασκευή που φτιάχτηκαν για να φυλάνε έναν θησαυρό»

Σχέδιο αντιμετώπισης γενετήσιων εγκλημάτων, κατάχρησης εξουσίας, παράβασης καθήκοντος, εξάσκησης βίας, …

Ως κοινωνία φθάσαμε μάλλον στον πάτο. Σημαντικό και όχι αμελητέο τμήμα του Ελληνικού λαού βρήκε το τρόπο να παραβιάζει νόμους, ηθική, δεοντολογία, όρκους, καθήκον, υποχρεώσεις και να περνά βασιλικά, να πλουτίζει και να διάγει βίον ανθόσπαρτον. 

Κοιτάξτε γύρω σας και θα κατανοήστε τα λεγόμενά μας. Και είμαστε σίγουροι ότι όλοι σχεδόν οι νομοταγείς πολίτες έχουμε αντιληφθεί και ίσως βιώσουμε καταστάσεις που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.

 

Οι περισπούδαστες αναλύσεις, οι επισημάνεις, οι φραστικές καταδίκες, οι συζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις στα ΜΜΕ και ειδικότερα στην τιβί (ωραία εφεύρεση και αυτή) μάλλον έχουν καταντήσει μέρος του ξεπλύματος ανομιών, σχήματα εκτόνωσης των άρρωστων καταστάσεων, αποφυγής λογοδοσίας και τήρησης καλών πρακτικών και κανόνων διαφάνειας, παρά συμβολή στην προσπάθεια εξορθολογισμού, δημιουργία κλίματος απονομής δικαιοσύνης και αποκάλυψης των παρανομιών.

 

Είναι πλέον καιρός οι πολίτες να διεκδικήσουν συμμετοχή στους σχεδιασμούς, τη λήψη αποφάσεων, την αξιολόγηση και την απονομή της δικαιοσύνης.   

 

Για την αντιμετώπιση του νοσηρού κλίματος που διατηρείται αποθρασυνόμενο επί δεκαετίες, προτείνουμε το ακόλουθο σχήμα:

 

Δημιουργείται ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο, που προσαρμόζεται σε κάθε αθλητικό όμιλο, σωματείο και ομοσπονδία που έχει δημόσιο χαρακτήρα (αλλά και ιδιωτικό).

 

Η πρόσβαση στο Ημερολόγιο θα είναι ανώνυμη, χωρίς δυνατότητα εντοπισμού του εισερχόμενου. Το ημερολόγιο θα απαρτίζεται από ενότητες αξιολόγησης των χαρακτηριστικών του φορέα και όλων των μελών του που κατέχουν θέσεις ευθύνης. Από τον καφετζή μέχρι τον πρόεδρο. Θα υπάρχει και η δυνατότητα καταγραφής απόψεων με λέξει κλειδιά.

 

Στο Ημερολόγιο θα ενθαρρύνονται να γράφουν τις αξιολογήσεις τους πρακτικώς όλοι. Υποχρέωση θα έχουν όλοι οι αθλητές, οι γονείς, οι παράγοντες, οι υπάλληλοι, οι συναλλασσόμενοι. Κάθε επισκέπτης του Ημερολογίου θα λαμβάνει μετά την έξοδό του, αντίγραφο και ειδικό κωδικό επίσκεψης.

 

Το περιεχόμενο των Ημερολογίων θα ελέγχεται απο ειδικό λογισμικό και εφόσον εμπίπτει σε  συγκεκριμένες κατηγορίες θεμάτων που επιβάλλουν περαιτέρω διερεύνηση ή και άμεση επέμβαση ελεγκτικών μηχανισμών, θα κινούνται προκαθορισμένες ενέργειες.

 

Κατά τακτά διαστήματα, το περιεχόμενο των Ημερολογίων θα αναλύεται από Αρχές (π.χ. Συνήγορος του Παιδιού, Πολίτη, Καταναλωτή, κλπ), οι οποίοι με τη σειρά τους θα δημοσιεύουν τα ευρήματα, θα προβαίνουν σε προτάσεις αποκατάστασης και βελτιώσεων της εύρυθμης λειτουργίας, θα κατατάσσουν τους φορείς και τους παράγοντες κατά αξιολογική σειρά και θα αποστέλλουν στις εισαγγελικές αρχές ευρήματα που θα είναι ύποπτα ή δε συνάδουν με κανόνες ηθικής, δεοντολογίας ή παραβιάζουν τους Νόμους.

 

Το προτεινόμενο σχήμα πρέπει να τεθεί άμεσα σε εφαρμογή και ομάδα ειδικών, με συνεχείς διαβουλεύσεις και διάλογο με την κοινωνία και τους κοινωνικούς φορείς, θα εργάζονται για τη συνεχή βελτίωση και αποτελεσματικότατά του.

 

Περιμένουμε να ακούσουμε σχόλια και άλλες προτάσεις και κυρίως να λάβουν θέση Αρχές και αρμόδιοι.

Εγκλήματα και παραγραφή …

 Γίνεται ένα έγκλημα. Ο εγκληματίας για κάποιο λόγο δεν εντοπίζεται, διαφεύγει και δεν αποκαλύπτεται και έτσι το θύμα, οι οικείοι του και οι προσφιλείς του ματαίως περιμένουν  δικαίωση. 

Οι αρμόδιοι περιμένουν στοιχεία για να απαγγείλουν κατηγορίες εναντίον συγκεκριμένων προσώπων, αλλά τα στοιχεία δε έρχονται. Περιμένουν με το ρολόι στο χέρι. Και μόλις σημάνει η ώρα που προσδιορίζεται από τους Νόμους που έχουν ψηφίσει οι εκπρόσωποί του λαού στο Κοινοβούλιο, κλείνουν την υπόθεση και τη βάζουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, με τη σφραγίδα ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ.

 

Τα έγκλημα εξακολουθεί να βαραίνει τα θύματα όσα χρόνια και αν περάσουν. Τα τραύματα παραμένουν, ίσως ανεξίτηλα στις καρδίες και στις ψυχές τους. Μερικοί βρίσκουν την ισορροπία τους και αντεπεξέρχονται στις απαιτήσεις της ζωής με σθένος σαν να μην συνέβη το τραγικό γεγονός. Άλλοι καταρρέουν, δε βρίσκουν δυνάμεις να αντισταθούν και γίνονται ζωντανοί νεκροί. Και κανείς ίσως δεν είναι σε θέση να τους βοηθήσει και καταρρέουν, ακόμα και  αν έχουν πόρους για να επιβιώσουν.

 

Αν το θύμα πεθάνει, τα πράγματα είναι εύκολα. Το πώς αντιδρά η κοινωνία δεν «ενδιαφέρει» το θύμα, αλλά αυτούς που μένουν πίσω, τους δικούς του. Τη μάνα του πρωτίστως αν είναι εν ζωή, που στις περισσότερες των περιπτώσεων το φέρει βαρέως και δε συνέρχεται ποτέ.

 

Εγκλήματα κατά της ζωής, μόνιμοι τραυματισμοί, βιασμοί, εξάσκηση βίας ίσως και άλλα εγκλήματα κατά της ζωής και της προσωπικότητας των θυμάτων δεν πρέπει να παραγράφονται ΠΟΤΕ. Αυτό λέει η λογική και αυτό πρέπει να ισχύει. Τα νομικά κατασκευάσματα ανεξάρτητα των λόγων που επικαλούνται οι αρμόδιοι πρέπει να αναπροσαρμοστούν και να γίνουν ανθρώπινα, με σεβασμό στα θύματα.

 

Φθάνει πια με τα δικαιώματα των θυτών και των απάνθρωπων εγκληματιών. Απλά και Κατανοητά;

Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς … για την επιστροφή αγαθών στην κοινωνία …

Πότε όλοι μας οικειοθελώς, θα επιστρέφουμε στη κοινωνία μέρος των αγαθών που αποκτήσαμε (προφανώς πλέον των φόρων); 

Επειδή πρέπει να διευρυνθεί ο αριθμός των πολιτών που σκέπτονται προς την κατεύθυνση αυτή και πολλοί το πράττουν από ανέκαθεν (βλέπετε εθνικοί, μεγάλοι και μικροί ευεργέτες, δωρητές κλπ.), ας νομοθετήσει η κυβέρνηση επί της προτάσεώς μας, διευκολύνοντας τις προθέσεις των πολιτών.

Για του κυρίους και τις κυρίες που τους βγάζουν βόλτα οι σκύλοι τους και τα σκυλάκια τους …

Τελευταία βλέπουμε συμπαθητικά τετράποδα, που έχουν αναδειχθεί σε βεντέτες και μοχλούς ανάπτυξης, να βγάζουν βόλτα κύριους και κυρίες, όλο συχνότερα και όλο και περισσότερους. 

Χθες όμως είδαμε μια συνηθισμένη κατά τα άλλα σκηνή που έκανε το μυαλό μας να δουλέψει. Διασταυρωθήκαμε με μια κυρία την οποία οδηγούσε ένας μεγαλόσωμος σκύλος, ο οποίος ένοιωσε προφανώς την αναγκη να κάνει το ψιλό του, όπως λέγαμε παλιά. Πήγε λοιπόν στη βάση ενός θάμνου που κοσμούσε το πεζοδρόμιο  κεντρικότατου δρόμου του Χολαργού και ανακουφίστηκε.

 

Αμέσως πέρασε από το μυαλό μου το εξής: Πλέον όλο και περισσότεροι κάτοχοι σκύλων έχουν μαζί τους μια σακούλα και μαζεύουν τις ακαθαρσίες του ζώου, που έχει τη τάση να τα κάνει όπου βρει.

 

Προτείνουμε λοιπόν να υποδειχθεί κατ΄ αρχάς και κατόπιν να επιβληθεί στους κατόχους των σκύλων να έχουν μαζί τους και ένα μπουκάλι νερό του ενός λίτρου ας πούμε, το οποίο θα αδειάζουν στο σημείο που κατούρησε ο σκύλος.

 

Έτσι θα μειώνεται η ρύπανση, αλλά και το αντιαισθητικό αποτέλεσμα.

 

Περιμένουμε αντιδράσεις και τυχόν υποδείξεις, για καλλίτερη εφαρμογή του μέτρου. 

Σκουπιδολαγνείας συνέχεια …

Επί τέλους. Τα σκουπίδια στο στόχαστρο των ξένων; Ή καλλίτερα φτύσιμο κατάμουτρα στην ελληνική πολιτική ηγεσία, στο σύστημα και τους σκουπιδολάγνους καθημερινούς Έλληνες; 

Μας ταρακούνησε η επιστολή του κ. A. GIBSON από το Λονδίνο «Περί ηθικής παρακμής και απορριμμάτων» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 5 Νοέμβριου 2020.

 

Όταν βλέπω τους κουστουμαρισμένους ηγέτες μας, προφανώς παρφουμαρισμένους με ακριβές γαλλικές κολόνιες δίπλα στα σκουπίδια (δυστυχώς πάσης φύσεως), ντρέπομαι που είμαι Έλληνας και μάλιστα τώρα που με υποχρεώνουν να γιορτάσω τα 200 χρόνια της Εθνικής Παλιγγενεσίας – πάντοτε εν μέσω σκουπιδιών!

Πραγματικότητες και οι σημερινοί Έλληνες …

Βρήκαμε ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Χρήστου Γιανναρά «Η εκποίηση ως «παλιγγενεσία».

Αλλά και το άρθρο του κ. Τάκη Θεοδωρόπουλου «Ο φανατισμός των αγαθών» (αμφότερα δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 1ης Νοεμβρίου 2020).

Δείχνουν τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθήσουν πρωτίστως οι Έλληνες και λογικά το Ελληνικό κράτος. Και τα δυο θέματα βρήκαν αμείλικτους εχθρούς από τη δεκαετία του ’80, πρώτα στις απόψεις και τα κυβερνητικά προγράμματα του θρυλικού επί 20-ετια ΠΑΣΟΚ και ποιο πρόσφατα στην σχεδόν 5-ετία του ανιστόρητου, αγράμματου και απολίτιστου δίδυμου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πρέπει ταχέως να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος. Να σκεφτούμε κυρίως Ελληνικά και όχι μονοδιάστατα δυτικοευρωπαϊκά. Τα μοντέλα των επιτυχημένων κρατών της Δύσεως (συμπεριλαμβανομένων κρατών όπως η Νέα Ζηλανδία, η Σιγκαπούρη, η Ιαπωνία, ο Καναδάς, η Νορβηγία ) ασφαλώς είναι χρήσιμα και οι Έλληνες πρέπει να ενστερνιστούν όλα τα θετικά στοιχεία τους. Αλλά πρέπει πρωτίστως να αναζητήσουμε και να ανακαλύψουμε εκ νέου τις ρίζες μας και τα στιβαρά, αιώνια και καθοριστικά στοιχεία του Ελληνικού μας Πολιτισμού.

 Αμυδρή ελπίδα προς αυτή τη κατεύθυνση δίνουν οι επιτυχημένοι Έλληνες της διασποράς και κυρίως στα πανεπιστήμια του Κόσμου και στις εκφάνσεις του Πολιτισμού των κοινωνιών στις οποίες έχουν αναταχθεί. Αντίθετα εδώ στην Ελλάδα οι πνευματικοί άνθρωποι σπανίζουν και αυτών των ολίγων ο λόγος δεν ακούγεται σχεδόν ποτέ. Ο σύγχρονος λεγόμενος ελληνικός πολιτισμός είναι παράδειγμα, χωρείς αμφιβολία, προς αποφυγή.

 

Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα και σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως υποδεικνύουν ότι πρέπει οι Έλληνες να αποκτήσουν συνεκτική πολιτική απέναντι στους ισλαμιστές και την ανεξέλεγκτη είσοδό τους στην Ελλάδα. Κρούεται για μια ακόμα φορά ο κώδωνας του κινδύνου, τη στιγμή που οι δυνητικές απειλές είναι πολύ σοβαρές.

 

Ο αρχιισλαμιστής εμπρηστής και εχθρός του Δυτικού Πολιτισμού Ερντογκάν και τα τσιράκια του πρέπει ταχέως να απομονωθούν και να εξουδετερωθούν πριν είναι αργά.

Δύο παράμετροι καθορίζουν πλέον τη ζωή μας: Η πυκνότητα και ο ρυθμός μεταβολής …

Η δήλωση αυτή είναι προφανής, αλλά το θέμα είναι κατά πόσον η Διοίκηση και η κοινωνία έχουν κατανοήσει το πρόβλημα και έχουν μελετήσει τρόπους (πολιτικές, στρατηγικές, τακτικές) για να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα που αναφύονται.

Ο τρόπος που εξελίσσονται τα πράγματα μας πείθουν ότι δεν έχει ληφθεί καμιά πρόνοια. Η Διοίκηση είναι σαφώς οπισθοδρομική και έπεται αντί να προηγείται. Αλλά ούτε και φαίνεται να προβληματίζονται οι αρμόδιοι και αυτοί που μισθοδοτούνται για να μας οδηγήσουν στο μέλλον, να καταβάλουν κάποια προσπάθεια προκειμένου να βρουν λύσεις.

Προφανώς το πρόβλημα θέλει ερευνητική προσέγγιση και συστηματική παρακολούθηση του φαινόμενου και των επιπτώσεων σε κάθε υποσύστημα και κάθε δραστηριότητα. Θέλει επίσης να δρομολογηθούν διεργασίες και διαδικασίες εκπαίδευσης και δημιουργίας ηγετών.

Δημοσιογράφοι αποκλειστικά εκπαιδευμένοι στις κακές ειδήσεις …

Ανοίγουμε ραδιόφωνο και τηλεόραση και μαυρίζει η καρδία μας από τις κακές ειδήσεις και τις αρνητικές επιπτώσεις κάθε δραστηριότης ανά τον κόσμο.

Μάλιστα έχω πολλές φορές την εντύπωση ότι ο δημοσιογράφοι είναι χαιρέκακοι, αγράμματοι, επίμονοι στην επανάληψη κακών ειδήσεων, αναμασητές σχολίων κυρίως άλλων (προφανώς ελέω Ίντερνετ και Παγκοσμίου Ιστού), και έχοντας μόνο ενδιαφέρον την αυτοπροβολή τους και την καθιέρωσή τους.

Η ζωή δεν είναι όμως έτσι. Έχει πολύ καλές περιόδους, ευχάριστες ειδήσεις, επιτεύγματα, καινοτομίες, πολιτισμό, κοινωνική ζωή, θετικές εξάρσεις, αλτρουισμό, παιδιά και αθωότητα, θαυμάσιο περιβάλλον και θαύματα της φύσεως και άλλα πολλά.

Ασφαλώς έχει και σκοτεινές και μελανές εκφάνσεις και αποτελέσματα για τα οποία δεν μπορεί να είμαστε υπερήφανοι ή τουλάχιστον ικανοποιημένοι.

Ένα μεγάλο μέρος της έντασης της τωρινής κρίσεως που βιώνει η Ελλάδα οφείλεται στην ανερμάτιστη και αλόγιστη συμπεριφορά των δημοσιογράφων και των πατρώνων τους. Πρέπει να τους μαντρώσουμε!

Κύριοι και κυρίες καλοντυμένοι και παρφουμαρισμένοι λυπηθείτε μας και αφήστε μας να ζήσουμε τη ζωή μας, όπως τη θέλουμε και την ονειρευόμαστε.

Η χώρα της αναμονής και της προσδοκίας …

Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι χτίζουν ένα σπίτι για την οικογένειά τους. Έτσι βλέπεις χωριά με αρχή και τέλος, με προδιαγραφές και υποδομές για να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών αλλά και των επόμενων γενεών.

Στην Ελλάδα αντίθετα και επειδή ποτέ δεν υπήρχε χωροταξικός σχεδιασμός, την επέκταση των χωριών και των πόλεων καθόριζαν οι εκλογές και οι πελατειακές σχέσεις. Αυθαίρετες πολιτικές, αυθαίρετες αποφάσεις, αυθαίρετες ενέργειες πολιτών και αυθαίρετα αποτελέσματα - ακόμα και το 2008, με πρωτομάστορα τον κ. υπουργό και χωροταξίας και περιβάλλοντος.

Χαρακτηριστικά των ελληνικών χωριών είναι η «πιλοτή» και οι ταράτσες με αναμονή νέου ή νέων ορόφων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η πιλοτή έχει ρόλο, άλλα συχνά δημιουργείται για να κλειστεί αργότερα. Η ταράτσα γίνεται για να είναι όλοι έτοιμοι να αξιοποιήσουν τις νέες αποφάσεις των ιθυνόντων (συνήθως νύχτα ή παραμονές εκλογών). Βέβαια όσο περνά ο καιρός τα πράγματα βελτιώνονται αλλά η βασική δομή, η φιλοσοφία και η κουλτούρα της ηγέτιδας τάξης παραμένει η ίδια και απαράλλακτη και απαράδεκτη.

Χάσαμε τη συλλογικότητά μας …

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έμειναν στην ιστορία επειδή δημιούργησαν την Πολιτεία. Οι Πολίτες εκτός από την προσπάθεια της ατομικής τους εξέλιξης και ευδοκίμησης εργάζονταν για το καλό της Πόλεως και του συνόλου.

Στη σύγχρονη Ελλάδα μας υποχρέωσαν να ασχοληθούμε μόνον με τα προσωπικά μας (κάτι που κατά την άποψή μας άρχισε το 1981 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα) και να αγνοήσουμε το καλό της Πολιτείας, της Πόλεως και του συνόλου. Έτσι βλέπουμε οι Έλληνες να είναι καθαροί στο σπίτι τους και επάνω τους γενικώς αλλά «βρωμιάρηδες» έξω από το σπίτι τους και στην πόλη τους. Οι Έλληνες έγιναν «σκουπιδολάγνοι» και τα σκουπίδια απόκτησαν το καθεστώς των «ιερών σκουπιδιών» όπως οι αγελάδες στην Ινδία. Κανείς δηλαδή δεν τα πειράζει και έτσι και εμφανιστούν κάπου, παραμένουν εκεί εσαεί.

Επίσης μάθαμε να φωνάζουμε και να επιβάλλουμε απόψεις, αλλά να μην δεχόμαστε να συζητήσουμε και να επιδιώξουμε λύσεις. Μάθαμε ακόμα να καταδικάζουμε όλους τους άλλους και να πιστεύουμε ότι μόνον εμείς κατέχουμε την υπέρτατη αλήθεια. Σαν να είμαστε οι μεγάλοι τιμονιέρηδες.

Ως αποτέλεσμα η Ελλάδα φθίνει ή πορεύεται ασθμαίνοντας και αγκομαχώντας, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο σε κάθε λογής αρπακόλες και τυχοδιώκτες που ευημερούν και θεωρούν όλους τους νομιμόφρονες πολίτες κορόϊδα.

Χριστουγεννιάτικη αγορά και στην Αθήνα …

Η πρότασή μας είναι πολύ παλιά, από το 1998 ίσως.

Τότε είχαμε προτείνει για πρώτη φορά να γίνει χριστουγεννιάτικη αγορά εντός του Μητροπολιτικού Πάρκου στην περιοχή Γουδή, κατά το πρότυπο άλλων ευρωπαϊκών χωρών και πόλεων.

Με τον τρόπο αυτό το Πάρκο θα δεχτεί πολύ μεγάλο αριθμό επισκεπτών, οι οποίοι θα αποκτήσουν αίσθηση του συγκεκριμένου χώρου, των δυνατοτήτων του και αλλά και του ρόλου του για το Λεκανοπέδιο, και θα οργανωθεί ένα πανηγύρι με πολλές και ποικίλες δραστηριότητες.

Φυσικά η δική μας προσέγγιση είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων να απλωθεί και να περιλάβει και όλους εκείνους που έχουν ανάγκη από στοργή, φροντίδα και προστασία. Από την άλλη, η αγορά θα βοηθήσει ώστε να αναδειχτούν νέα ταλέντα και να συγκεντρωθούν πόροι για ευγενείς σκοπούς.

Επανερχόμαστε στην πρότασή μας προς τους Δήμους Αθηναίων (κυρίως) αλλά των άλλων ομόρων Δήμων δηλαδή Ζωγράφου, Παπάγου, Χολαργού και Νέου Ψυχικού.

Χρόνος υπάρχει και είμαστε σίγουροι ότι αν υπάρχει θέληση μπορεί να συμβεί κάτι σημαντικό και ενδιαφέρον για το Λεκανοπέδιο, κάτι που θα εξελίσσεται και θα βελτιώνεται χρόνο με το χρόνο.

Η χώρα των γραμμικών εμπορικών κέντρων …

Οι αυθέντες μας δεν έχουν τη βούληση, το σθένος και τις γνώσεις και δεν μπορούν να αποφασίσουν ακόμα για την εφαρμογή χωροταξικού σχεδίου ανά τη χώρα. Έτσι ακόμα και σήμερα εφαρμόζονται οι απαράδεκτες ρυθμίσεις των περασμένων αιώνων, όπου η μόνη υποδομή ήταν κάποιος κεντρικός δρόμος και οι συνδετήριοι δρόμοι μεταξύ χωριών, πόλεων και αστικών κέντρων. Οι δρόμοι αυτοί προικοδοτήθηκαν με προνόμια και έτσι προέκυψαν τα γραμμικά εμπορικά κέντρα.

Την εποχή που όλοι χρησιμοποιούν αυτοκίνητο τα γραμμικά εμπορικά κέντρα στραγγαλίζουν κάθε εύρυθμή λειτουργία των πόλεων, αυξάνουν υπέρμετρα της δαπάνες μετακίνησης και ρυπαίνουν ασύστολα και προκλητικά το περιβάλλον. Προφανώς η ίδια λογική δεν επέτρεψε να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης και εναλλακτικές διαδρομές.

Πολυχρονεμένοι μας αυθέντες επί τέλους δείτε τι κάνουν οι άλλοι και αντιγράψτε τους. Δεν χρειάζεται υψηλή νοημοσύνη, απλα κοινός νους.

Νέα σχολική χρονιά, νέα όψη στις σχολικές αίθουσες …

Κάθε φορά που βλέπουμε στην τηλεόραση αίθουσες σχολείων (ή πάμε να ψηφίσουμε) μας πιάνε η καρδιά μας. Όλες μουντές, απρόσωπες, αντιαισθητικές, κακοβαλμένες, με συμβατικό φωτισμό, χρώματα ουδέτερα και αδιάφορα, μάλλον βρώμικες, άβολα καθίσματα και θρανία. Πάντοτε βέβαια αναρωτιόμαστε από πού αερίζονται.

Αναρωτιόμαστε επίσης που είναι οι γονείς, μια και οι αρμόδιοι δεν ενδιαφέρονται και δεν έχουν γνώσεις, διάθεση και ενέργεια να ασχοληθούν με το αντικείμενό τους λες και τα θέματα αυτά αφορούν τα ζώα μας ή κάποιους άλλους σε μακρινούς πλανήτες.

Πρέπει επί τέλους η κοινωνία να ξυπνήσει, να διεκδικήσει και να διαμορφώσει καλύτερα περιβάλλοντα για τα παιδιά και το χρόνο που περνούν μέσα στις άθλιες αίθουσες.

Η αρχή μπορεί να γίνει με μικρές παρεμβάσεις που θα υποδείξουν ειδικοί, ίσως γονείς και αυτοί, π.χ. χρώματα, έπιπλα, εξοπλισμός, φωτισμός, εξαερισμός, κα. και θα χρηματοδοτήσουν ευκατάστατοι συμπολίτες, δωρητές, χορηγοί και επιχειρήσεις. Συν τω χρόνω θα αναλαμβάνονται μεγαλύτερες και περισσότερο καθοριστικές παρεμβάσεις ώστε οι αίθουσες και τα σχολικά κτήρια να αποκτήσουν καλές συνθήκες υγιεινής (οι άθλιες τουαλέτες έχουν πλέον γίνει σήμα κατατεθέν της άθλιας κοινωνίας μας), προσωπικότητα, αισθητική, και λειτουργικότητα.

Ερευνητικές ομάδες θα αναλάβουν να καταγράψουν τη ζοφερή πραγματικότητα, τις χαμένες ώρες και την χαμηλή απόδοση των παιδιών κα των δασκάλων εξαιτίας των απαράδεκτων σημερινών συνθηκών. Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα των ερευνών και θα συντάξουν και θα εκδώσουν προδιαγραφές για σχολικά κτήρια, αίθουσες και άλλους χώρους εργασίας, άθλησης και διαβίωσης.

Έτσι ελπίζουμε κάποτε η χώρα να βγει και στον τομέα αυτό από τον μεσαίωνα που μας έχουν επιβάλλει οι πολιτικοί μας αυθέντες.

Λαμπρή απόφαση …

Ο κ. Πρωθυπουργός εξήγγειλε τη μεταστέγαση της ΔΕΘ σε άλλο χώρο και τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου στη σημερινή έκταση.

Δεν είμαστε σίγουροι ότι θα υλοποιήσει την υπόσχεσή του. Άλλωστε έχει τόσα πολλά πει και τόσα λίγα κάνει που είμαστε – προφανώς επιφυλακτικοί.

Είμαστε επίσης επιφυλακτικοί γιατί αποφεύγει επί 5 σχεδόν έτη να δημιουργήσει και να λειτουργήσει το «Ασκληπιείο Πάρκο Αθηνών» ή το και άλλως επονομαζόμενο «Μητροπολιτικό Πάρκο στου Γουδή» και οι υπουργοί τους – αστέρες όλοι – ετοιμάζουν κτήρια επί κτηρίων προκειμένου να οικοδομήσουν κάθε ελεύθερο χώρο και στην περιοχή και στο Λεκανοπέδιο. Βλέπετε το σύνθημα «ρίαλ εστέιτ (real estate) πάνω από όλα» φαίνεται ότι πρέπει να καταγραφεί ως το κεντρικό σύνθημα της κυβερνήσεώς του και του κόμματος της ΝΔ.

Από μικρών άρξασθαι ...

Τα ΜΜΕ αποκαλούν τους πολίτες που κάποτε έλαβαν αξιώματα με το τίτλο που απέκτησαν κάποτε αλλά δεν διατηρούν πλέον. Μάλιστα υπερθεματίζουν και ποτέ δεν αποκαλούν υφυπουργό ως υφυπουργό, αλλά υπουργό.

Ουσιαστικά πρόκειται για αντιποίηση τίτλου που δεν κατέχει και άρα κολάσιμη πράξη και απόπειρα επηρεασμού ή προσπάθεια αποκόμισης οφέλους.

Έχουμε άδικο;

Ελπίζουμε ότι κάποτε η Ελληνική γλώσσα θα αποκτήσει εκ νέου την αξιοπιστία της και θα χρησιμοποιείται κυριολεκτικώς και όχι όπως γουστάρει ο καθένας.

Τι λέει το Υπουργείο Παιδείας; Αν βέβαια λειτουργεί.