Ξενώνες νοσηλευτικής φροντίδας …

Ο καλύτερος τρόπος ζωής, η καλή υγιεινή και διατροφή, τα φάρμακα κλπ. έχουν ως συνέπεια την επιμήκυνση του χρόνου ζωής και άρα η κοινωνία γερνάει. Ως αποτέλεσμα απαιτούνται όλο και περισσότερο νέες δομές και δυνατότητες εξασφάλισης καλών συνθηκών διαβίωσης σε ηλικιωμένα άτομα αλλά και η ανακούφιση των νεότερων από, σε πολλές περιπτώσεις, εξαιρετικά δύσκολα και πολυδάπανα καθήκοντα.

Η εγκατάλειψη ή η παράτυπη έως και παράνομη εισαγωγή ηλικιωμένων ατόμων – ειδικότερα για λόγους απλής ευκολίας όπως οι διακοπές – σε νοσοκομεία πρέπει να σταματήσει άμεσα.

Η δημιουργία κατάλληλων εγκαταστάσεων για άτομα που χρήζουν ειδικής ιατρικής και νοσηλευτικής φροντίδας ή που αναγκάζονται να ζουν μόνοι τους, πρέπει να απασχολήσει άμεσα τη κοινωνία και τους πολιτικούς και ιατρικούς ηγέτες της.

Το Υπουργείο Υγείας οφείλει να ανοίξει αμέσως διάλογο για να κατατεθούν απόψεις επί θεμάτων επιστημονικής και διαχειριστικής φύσεως, για τις απαιτούμενες ειδικές εγκαταστάσεις τις απαραίτητες επενδύσεις και τους κανόνες διαχείρισής και λειτουργίας τους. Η έγκυρη ενημέρωση των πολιτών είναι απαίτηση.

Είμαστε της άποψης ότι κάθε πόλις, χωριό ή οικιστικό συγκρότημα από ένα μέγεθος και άνω πρέπει να αποκτήσει τις δικές του εγκαταστάσεις και να αναλάβει την επίλυση των δικών του σχετικών προβλημάτων.

Ατομική και Κοινωνική Περιβαλλοντική ευθύνη …

Ένας απλός δεκάλογος του αστού, φίλου του περιβάλλοντος:

1. δεν πετώ αναμμένα αποτσίγαρα έξω από το αυτοκίνητο
2. είμαι φειδωλός στη κατανάλωση νερού
3. δεν τοποθετώ σκουπίδια στους κάδους ανακύκλωσης
4. δεν πετάω χαρτιά και άδειες συσκευασίες από το παράθυρο του αυτοκινήτου μου
5. δεν φτύνω στο δρόμο
6. δεν βγάζω μπάζα τη νύχτα στη γωνία του σπιτιού μου
7. μαθαίνω να ανοίγω τα καπάκια των κάδων και τοποθετώ τα σκουπίδια μου μέσα
8. δεν αδειάζω το τασάκι του αυτοκινήτου μου αναμένοντας το πράσινο φανάρι
9. δεν αναθέτω σε κάποιον που δεν γνωρίζω καλά να πετάξει για λογαριασμό μου άχρηστα αντικείμενα
10. δεν πετώ τη τσίχλα μου όπου βρω, αλλά σε δοχείο απορριμμάτων

Αυτά τουλάχιστον (αλλά και άλλα πολλά, μικρά και απλά) μπορώ να τα κάνω χωρίς καμιά επιβάρυνση ή δυσκολία και το περιβάλλον θα ανασάνει …

Καήκαμε γιατί δεν ήλθαν τα χρήματα να καθαρίσουμε τις αντιπυρικές …

Λένε οι αρμόδιοι στη Ρόδο και κλαίνε για το αποτέλεσμα κα την οικονομική τους λένε, καταστροφή. Εύγε λεβέντες.

Γίναμε άθλιοι και αδιάφοροι και όλα τα περιμένουμε από το κέντρο.

Και η κοινωνική ευθύνη όλων μας; Ύστερα από πολλές-πολλές προσπάθειες οι εταιρείες μπήκαν στη λογική της εταιρικής ευθύνης και αναγκάζονται να γυρίσουν πίσω στην κοινωνία ένα μικρό μέρος των κερδών τους.

Η ίδια λογική πρέπει να ισχύσει και για τους πολίτες δηλαδή σε ατομικό επίπεδο. Η λύση λέγεται προσωπική εργασία, κάτι που χρησιμοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 50 για να γίνουν αναγκαία δημοτικά έργα.

Προτείνουμε να επανέλθει το μέτρο και κάθε πολίτης να αφιερώνει ένα ή περισσότερα μεροκάματα για το κοινό καλό. Αν κάποιος είναι ανήμπορος και έχει χρήματα να καταβάλει το αντίτιμο του μεροκάματου.

Με τον τρόπο αυτό προφανώς και οι πολίτες θα πονάνε τα έργα και δεν θα αδιαφορούν όπως σήμερα και θα συμβάλλουν αμέσως ή εμμέσως στην απαξίωση και τελικώς την καταστροφή τους.