Τους είδαμε και πάλι.
Με τι μαεστρία, τι υπερηφάνεια, τι έπαρση, τι τέχνη, τι ολοκληρωμένη προσέγγιση για τη ζωή, τι πολιτισμό, τι μαγκιά, τι χουβαρνταλίκι και τι ευγένεια ψυχής του αγωνιστή, πέταγαν τα πορτοκάλια στους δρόμους. Παλαιότερα ήταν το γάλα, τα ροδάκινα, τα αρνιά !
Λαμπρό παράδειγμα για τα παιδιά τους, τους νέους και τους μαθητές που διαμαρτύρονταν μαζικώς εναντίον της κοινωνίας, πριν από ένα μήνα. Δεν τον είδαν, αν και τους καθοδηγούσε νοερώς.
Προϊόντα της εύφορης κοιλάδας. Των επιδοτήσεων, του άριστου εκπαιδευτικού συστήματος, της αξιοκρατίας, της μεγαλοφροσύνης, του πολιτισμού μας, των τάσεων και των ελπίδων της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Προτείνω να τον μετακαλέσουμε να διδάξει στα ΑΕΙ, όπως το ΕΜΠ που ειδικεύεται σε αντίστοιχα έργα και δραστηριότητες.
Και όλοι εμείς είτε βράζουμε στο ζουμί μας ανήμποροί να κάνουμε κάτι, είτε συνεχίζουμε να παρακαλοθούμε εκ του μακρόθεν την παρακμή μας.
