Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μονιμότητα και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα του ευρύτερου δημόσιου τομέα έχουν σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Επί πλέον προστατεύονται από ένα σύμπλεγμα διατάξεων, ρυθμίσεων και αποφάσεων που είναι πάντοτε υπέρ αυτών και ουσιαστικά είναι προνομιούχοι και εν πολλοίς ανεξέλεγκτοι.
Παράλληλα οι κύριοι αυτοί απεργούν όποτε θέλουν, όταν θέλουν, δεν κρατούν καν τα προσχήματα και καταδυναστεύουν τους πολίτες ακόμα και όταν «υπακούουν» στις ρυθμίσεις περί «προσωπικού ασφαλείας».
Είμαστε της άποψης ότι το δικαίωμα της απεργίας πρέπει οικιοθελώς να καταργηθεί και αν αυτό δεν συμβεί να αναιρεθεί δια νόμου (εκτός του ιδιωτικού τομέα).
Η απόφαση αυτή εντάσσεται στα πλαίσια της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης, της λογικής (αναγνώριση του ευεργετήματος της μόνιμης απασχόλησης), αλλά και του σεβασμού σε όλους εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη, αγωνίζονται για το καθημερινό μεροκάματο, των ανέργων και των νέων ανθρώπων που πρέπει να λάβουν μαθήματα καλής κοινωνικής συμπεριφοράς και αλληλεγγύης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου