Ακούστε ένα παράδειγμα: Συλλαμβάνουμε φοιτητές στις αίθουσες όπου οι φοιτητές μετέχουν σε γραπτές εξετάσεις να αντιγράφουν μέσω κινητών τηλεφώνων. Το γραπτό μηδενίζεται, ωστόσο κανείς δεν παραπέμπεται στο Πειθαρχικό Συμβούλιο και έτσι η παράνομη πράξη δεν τιμωρείται. Οι φοιτητές απαιτούν την επιστροφή της συσκευής, του μέσου τέλεσης του εγκλήματος και της απόδειξής του. Οι συνάδελφοι επικαλούνται ότι δεν υπάρχει σχετικός νόμος και συμφωνούν με αυτόν που τους εμπαίζει και παρανομεί και του το επιστρέφουν αυθωρί και παραχρήμα.
Μα οι καθηγητές είναι αρχή και έχουν όχι μόνο τη νομιμοποίηση αλλά και τα καθήκον να προστατεύσουν την εικόνα του Πανεπιστημίου, τους ειλικρινώς διαγωνιζόμενους και ευπειθείς φοιτητές και τις αξίες της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.
Πιστεύουμε ότι οι νόμοι δεν είναι πανάκεια. Αρκεί η δεοντολογία και η «κρίση δικαίου ανδρός»
Στον παραλογισμό της σημερινής Ελλάδας κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει πρωτοβουλίες και να ενεργήσει «αν δεν είναι γραμμένο σε νόμο»!
Πιστεύουμε ότι πρόκειται για την απαρχή του τέλους και την αποποίηση κάθε ευθύνης, παρά το γεγονός της μισθοδοσίας για την «επιτέλεση του καθήκοντος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου