Αναρωτιόμαστε αν κάποτε η Ελλάδα θα μπορεί να αναδείξει κάποιο Ομπάμα …

Βέβαια ανέδειξε Τρικούπη και Βενιζέλο, αλλά πέρασαν παρά πολλά χρόνια και εμείς τον θέλουμε και τον έχουμε ανάγκη τώρα.

Αλλά κακά τα ψέματα, πίσω από την τύχη υπάρχει ένα αξιόλογο σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να δίνει ευκαιρίες και να αναδεικνύει προσωπικότητες και ηγέτες. Ασφαλώς όχι αλάνθαστο, αλλά συχνά πυκνά αποτελεσματικό και κατάλληλο να ανταποκριθεί στις περιστάσεις και τις προκλήσεις των καιρών.

Και εμείς εδώ αναδεικνύουμε ηγέτες τους πρώην αρχικαταληψίες, τους ακούμε, τους προσέχουμε και τους λιβανίζουμε, κάναμε τα πανεπιστήμιά μας πρυτανεία, εξαρθρώσαμε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης, η κοινωνική εκπαίδευση ανατέθηκε στα κανάλια της τιβί και σε αγράμματους και διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, συνομιλητές πολιτικών, οι πολιτικοί μας είναι ικανοί μόνον για εξάρσεις τύπου Βατοπεδίου, δεν μπαίνουν ποτέ μπροστά αλλά περιμένουν στα μετόπισθεν τις καλές ανακοινώσεις, είναι κουραμπιέδες, δεν γνωρίζουν λέξεις όπως εκσυγχρονισμός, και απλώς απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης και του αξιώματος, κλπ., κλπ.

Ας βρεθεί κάποιος να μας κάνει και πάλι να ονειρευτούμε και να αποκτήσουμε αισιοδοξία ότι όλα μπορούν να γίνουν. Ζητάμε ένα Ομπάμα και όχι ένα ΜακΚέϊν ή μια Πέϊλιν.