Τρίο Στούντζες ….

Αλήθεια που τους θυμήθηκα; Α, ναι από τα παιδικά μας χρόνια, αλλά προς το θλιμμένο.

Τότε ήταν αθώα χρόνια φτώχιας, ανεμελιάς, αλλά και προσδοκίας για καλύτερες μέρες και προκοπή.

Τώρα;

Χάος, δέος και παρακλήσεις προς τον ύψιστο να μας απαλλάξουν το ταχύτερο από την παρουσία τους.

Πως από αστέρες της «τρισηλίου θεότητος» αποκαλυφτήκαν ως απλοί καιροσκόποι και δεινοί διαχειριστές του δικού τους πλούτου.

Θαυμάστε τους!