Εντυπώσεις από τη Σέριφο …

Επήγαμε μάλλον εκτός εποχής. Θαυμάσιος καιρός. Λίγος σχετικά κόσμος, κυρίως ξένοι, αλλά μάλλον περισσότερος από τις προβλέψεις.

Η πρώτη και μεγαλύτερη διαπίστωση: Οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες δεν είναι καθόλου νοικοκύρηδες.

Και εδώ τα ρέματα έγινα αυτοκινητόδρομοι.

Αυθαίρετα ξενοδοχεία, κυριολεκτικά πάνω στην άμμο, που ευτυχώς έμειναν στη μέση. Φαντάσματα μιας αναπτυξιακής περιόδου με κύριο χαρακτηριστικό τη παρανομία, το λάδωμα και το αρπακόλλα. Αναρωτιόμαστε αν θα κάνει κάτι κανείς για να εξαλειφθεί ο βιασμός της φύσεως.

Πολεοδομική αναρχία στο Λιβάδι , το λιμάνι του νησιού και αρχιτεκτονική του «καθενός».

Η ανακύκλωση συσκευασιών γίνεται με πρωτότυπο τρόπο – στη μάνα φύση. Η άκρη της Χώρας που βλέπει από ψηλά το Λιβάδι – η ωραιότερη μάλλον παραλία του νησιού - είναι απλά σκουπιδότοπος.

Το νησί ευτυχώς – και μπράβο του διαθέτει – κάποιες σημαντικές υποδομές (υδατοδεξαμενή και μονάδα επεξεργασίας λυμάτων).

Δεν είναι καθόλου προφανές γιατί είπαν όχι στις ανεμογεννήτριες.

Θλίβεται πραγματικά επισκέπτης από τη αποσάθρωση, του καταρρέοντος ιστορικού κτηρίου της γαλλικής εταιρείας μεταλλείων, στο Μεγάλο Λιβάδι. Το δώρισε λέει η κα Αγγελοπούλου (από πού ως που;) στο Δήμο Σερίφου, έναντι αγνώστων ανταλλαγμάτων. Κάποιος μάγκας Έλληνας έχτισε βίλα πάνω στο υπόβαθρο σκάλας φορτοεκφορτώσεως μεταλλευμάτων στο Μεγάλο Λιβάδι. Πρωτότυπο και σίγουρο δε λέω, αλλά ξεφτίλα των αρχών!

¨Όλα τα κτήρια που σχετίζονται με τα μεταλλεία και την ιστορία του νησιού έχουν καταρρεύσει και εξαφανίζονται.

Το νησί χρειάζεται επειγόντως σύγχρονη ηγεσία με ολοκληρωμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα. Το χαμηλό επίπεδο ανάπτυξής στο οποίο βρίσκεται, διευκολύνει την εφαρμογή του.