Λίγες μέρες στην περιοχή Καλαμάτας, ύστερα από πάρα πολλά χρόνια.
Για να φθάσεις εκεί πρέπει να χρησιμοποιήσεις άθλιο αυτοκινητόδρομο (Αθηνών –Κορίνθου), ακριβά διόδια για όλους και ανεξάρτητα αποστάσεως (αλήθεια τι έγινε η χιλιομετρική χρέωση του γίγαντα της πολιτικής Σουφλιά;), κατεστραμμένα νέα τμήματα δρόμων (Τσακώνα;), και ημιτελείς επί 30 χρόνια αυτοκινητόδρομους (μπήκαμε στην ΕΕ το 1981 και από τότε παίρνουμε πακτωλούς χρημάτων για κατασκευές δρόμων). Η είσοδος της πόλεως παραπέμπει σε χαοτική πόλη, τριτοκοσμική και ξεχαρβαλωμένη.
Τα πράγματα δείχνουν διαφορετικά στην παραλία. Γενικά η Καλαμάτα μας έδωσε την εικόνα ζωντανής πόλης, που έχει αντιγράψει παθητικά και άσχημα το πολεοδομικά άθλιο κατασκεύασμα των Αθηνών.
Μια πόλις μέσα σε μια θαυμάσια Μεσσηνιακή καταπράσινη και εύφορη γη, που η κεντρική της περιοχή έχει κτιστεί πυκνά και άθλια ώστε να μην υπάρχει χώρος για τα παιδιά να παίξουν και να αναπτυχτούν φυσιολογικά. Το κέρδος «ούμπερ άλλες», όπως άλλωστε παντού στην θαυμάσια αύτη χώρα των αθλίων ηγετών και των πολιτικών απολιθωμάτων.
Η θαυμάσια παραλία – ευτυχώς ακόμα όχι όλη – έχει γίνει μια απέραντη καφετέρια.
Είδαμε προσπάθειες ανάπτυξης στη Μεσσηνιακή Μάνη, με χαρακτηριστικό τις οικίες, χωρίς άλλες δυνατότητες. Ευτυχώς που οι κατασκευές είναι μάλλον καλαίσθητες, αν εξαιρέσουμε την αθλιότητα να χτίζουν τις μάντρες τους – από πέτρα ευτυχώς – επάνω στο δρόμο (προφανώς για να πάρουν άδεια χωρίς να το δικαιούνται).
Είδαμε ξενοδοχεία κυριολεκτικά επάνω στο νερό (Καλαμάτα, Πύλο). Θα πρέπει να είναι ένα μικρό θαύμα η διάθεση των αποβλήτων τους.
Είδαμε κατεστραμμένα έργα στην παραλία της Μεθώνης. Η εκδίκηση της φύσεως, κόντρα στην – δυστυχώς ατιμώρητη - βλακεία των αρμόδιων.
Είδαμε υπηρεσίες πεντάστερου ξενοδοχείου να παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα. Αυτό δεν το περιμέναμε από ιδιώτες επιχειρηματίες.
Είδαμε τεράστιο αριθμό πρατηρίων καυσίμων.
Γενικά ευχάριστη η εκδρομή, αλλά πρέπει κανείς να μην βλέπει, να μην ακούει και να μην μιλάει, αν θέλει να περάσει καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου