Εμένα γατί μου φαίνονται άνευ αντικειμένου οι διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων …

Πολύ συζήτηση για το τίποτε.

Όταν ακούμε να αναφέρονται σε λεπτομέρειες, καταδεικνύεται ότι τίποτε δεν μπορεί να εξασφαλιστεί.

Το μεγάλο επίτευγμα των συνδικάτων και των κομμάτων είναι ότι εξαφάνισαν σχεδόν και κατάστρεψαν τις σχέσεις εμπιστοσύνης που πρέπει να διέπουν εργαζόμενους, επιχειρηματίες και ρυθμιστικές αρχές.

Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα που κάνουν και καταστρέφουν τις σχέσεις ασθενών - ιατρών.

Το κράτος δεν πρέπει να ασχολείται με τις διαπραγματεύσεις που κατά την άποψή μας πρέπει να είναι ελεύθερες, αλλά με την τήρηση των συμφωνηθέντων, την εξασφάλιση των όρων υγιεινής της εργασίας, στην προστασία από αθέμιτες ενέργειες και τακτικές και με την επανακατάρτιση και επανεκπαίδευση (προφανώς και άλλα που θα προκύψουν από εκτεταμένο και σε επιστημονικές βάσεις συνεχή διάλογο των ενδιαφερομένων).

Αν κάνουμε λάθος να μας το υποδείξουν οι κκ. αρμόδιοι και οι άλλοι κοινωνικοί (κατ΄ ευφημισμό κατ΄ εμάς) εταίροι.