Κοιτάξτε γύρω σας. Εύκολα θα βρείτε εκατοντάδες καθηγητές που έχουν εγκαταλείψει τα ακαδημαϊκά έδρανα και έχουν μετασχηματιστεί σε κομματικά εξαρτήματα προκειμένου να καταλάβουν δημόσιες θέσεις. Και ειδικά θέσεις με παχουλότατες αμοιβές και καμία ευθύνη. Παράλληλα έχουν και ιδιωτικές εταιρείες, ιατρεία, γραφεία κλπ...
Δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Διαβάσαμε στο τεύχος 413 του περιοδικού Κ της εφημερίδας Καθημερινή (30 Απριλίου 2011), σε άρθρο σχετικά με το Μπάμιγκτον, τις απόψεις του κ. Χρήστου Χατζηεμμανουήλ, «σήμερα καθηγητή στο . Πανεπιστήμιο Πειραιώς». Ο κ. καθηγητής «ήταν πρόεδρος της Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ, επί κυβερνήσεως ΝΔ» και κατόπιν – αν δεν κάνουμε λάθος πρόεδρος στον ΟΠΑΠ. Έχει γραφτεί στις εφημερίδες ότι στον ΟΠΑΠ ο μισθός του ήταν 500.000 € ετησίως, ενώ ως καθηγητής θα παίρνει περίπου 60.000€.
Το εύλογο ερώτημα είναι τι προσέφερε τόσα χρόνια στο ΠΠ ο κ. καθηγητής. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι είναι άριστος επιστήμονας οι φοιτητές του πανεπιστημίου δεν το είδαν ποτέ, για πάρα πολλά χρόνια. Δεν γνωρίζουμε αν έχει σήμερα το ακαδημαϊκό κύρος και την ικανότητα να προσφέρει σύγχρονες γνώσεις στους φοιτητές. Σίγουρα όμως αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα του τι πρέπει να επιδιώκουν οι φοιτητές, μόλις περατώσουν τις σπουδές τους.
Για εμάς αποτελεί δεοντολογική προϋπόθεση η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση. Όποιος καθηγητής θέλει σε κάποια στιγμή να μετατραπεί σε πολιτικό, δήμαρχο, επιχειρηματία ή να καταλάβει δημόσιες ή ιδιωτικές θέσεις, παραιτείται από το πανεπιστήμιο και ακλουθεί αυτό που θέλει. Ανοιχτά όμως, χωρίς την πισινή της μόνιμης θέσης να τον περιμένει, αν τα πράγματα σκουρύνουν (βλέπετε πρόσφατη περίπτωση κ. Αλογοσκούφη!).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου