Μας συγκινούν μέχρι δακρύων …

Ο λόγος για τους μητροπολίτες (κυρίως) που βγαίνουν κάθε τόσο στα ραδιόφωνα και μας λένε για τα επιτεύγματα της συγκέντρωσης τόνων τροφίμων και ρουχισμού, για τους έλληνες νεόπτωχους.

Ο ένα μαγειρεύει για 100 άτομα, ό άλλος επιδίδεται στη διαλογή και τακτοποίηση των ρούχων και άλλα τέτοια ωραία και διαχειριστικά και κοινωνικώς αποδεκτά.

Εκείνο που δεν μας λένε μέχρι σήμερα είναι πόσα τρόφιμα και ρούχα έδωσαν και σε πόσους αναξιοπαθούντες.

Μας τροχάζει επίσης ο αριθμός των μητροπόλεων. Φαίνεται ότι κάθε πόλις διαθέτει και μητρόπολη και δεν θα παραξενευτούμε αν σε λίγο  δούμε κάθε ενορία και μητρόπολη.

Αν οι άγιοι πατέρες περιόριζαν λόγω κρίσεως (η κρίση δεν είναι φαίνεται  το δυνατό τους πλεονέκτημα) το αριθμό των μητροπόλεων και των μητροπολιτών, θα λύνονταν άνετα το πρόβλημα της απαραίτητης κοινωνικής προσφοράς.

Αλλά μωραίνει Κύριος …