3 Μαΐου 2012

Που είναι οι 16ρηδες …


Τους κανακέψαμε. Τους παρείχαμε τα πάντα. Τους κάναμε σχεδόν όλους φοιτητές και τους στείλαμε στις καφετέριες. Τους δώσαμε ότι στερηθήκαμε και τους κάναμε αταίριαστα πλουσίους, χωρίς να ιδρώσουν. Τους δείξαμε ότι δεν χρειάζεται αγώνας. Τους πείσαμε ότι δεν υπάρχουν δυσκολίες και αποτυχίες. Τους κάναμε βουτυρόπαιδα.

Όχι βέβαια όλους, αλλά παράλογα πολλούς.

Τώρα μεσούσης της κρίσεως πρέπει οι νέοι να συνειδητοποιήσουν ότι οι καιροί άλλαξαν.

Τώρα πρέπει να κάνουν την επανάστασή τους εναντίον πρώτα των γονέων τους, αλλά και υπέρ της κοινωνίας, υπέρ της πατρίδας, των ιδεών τους και τους ευ αγωνίζεστε.

Ο αγώνας μετράει.

Τώρα είναι καιρός να τα αλλάξουν όλα και να αποφασίσουν ότι αυτό που μετράει είναι η προσωπική καταξίωση μεταξύ αρίστων, ότι η αισθητική έχει αξία, οι αρχές και οι αξίες μας είναι εφόδιο και όπλο ανίκητο. Η παράδοση δεν είναι για πέταμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου