Δεν μπορεί θα υπάρχει κάποιος …

Ευχαριστημένος με τον εργοδότη του εργαζόμενος.

Είμαι 67 ετών και από ότι θυμάμαι ποτέ δεν είδα σε τιβί και δεν άκουσα σε ραδιόφωνα ένα εργαζόμενο ευχαριστημένο με τον εργοδότη του και την επιχείρηση στην οποία εργάζεται. Ούτε και για κάποιο φορέα του δημόσιου, ακόμα και αυτούς της παραδεισένια και ανεξέλεγκτης Βουλής των Ελλήνων..

Ακούω μόνον για την άτιμη πλουτοκρατία, τους αισχρούς εργοδότες, φοροκλέπτες, φοροδιαφεύγοντες, με βίλες και καταθέσεις στην Ελβετία, με σκάφη, αεροπλάνα, ακριβά αυτοκίνητα και διαπλεκόμενους με την εξουσία.

Δεν άκουσα ποτέ εργαζόμενο, πολύ δε περισσότερο συνδικαλιστή να μιλά με καλά λόγια για την επιχείρηση στην οποία εργάζεται, για τις καλές συνθήκες εργασίας, το καλό και φροντισμένο περιβάλλον, την ασφάλεια, τις ειδικές αμοιβές, τη φροντίδα σε περίπτωση ατυχίας, την υποστήριξη των οικογενειών, τις καλές αποζημιώσεις,

Όλα μαύρα και άραχνα. Όλα ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, αριστερά ματογυάλια, αριστερή ορολογία και κεραυνοί εναντίον της επιχειρηματικότητας και τις δυνατότητας απασχόλησης νέων.

Έχουν υποχρέωση οι εργαζόμενοι στις καλές και κερδοφόρες επιχειρήσεις να βγουν και να μιλήσουν στους νέους. Να υποστηρίξουν τις επιχειρήσεις τους και να μιλήσουν για τις καλές πρακτικές των επιχειρήσεων αυτών και τη φροντίδα για τους εργαζόμενους.

Η χώρα πρέπει  να ακούσει τουλάχιστον και τις άλλες απόψεις και όχι ότι το μόνο καλό μοντέλο είναι αυτό του κολχόζ, της ρύπανσης, των βανδαλισμών του δημόσιου χώρου, της καταστροφής, της εγκατάλειψης, των σκουπιδιών.

Πρέπει  επίσης να μιλήσουν ειλικρινά και όλοι όσοι εκπαιδευτήκαν από τη αριστερά στα νιάτα τους και αργότερα κατάλαβαν τι σημαίνει αριστερά και άθλια προπαγάνδα χωρίς αντίκρισμα.