Εισοδηματικά κριτήρια και στους δήμους …

Ορθά αναπροσαρμόζονται πολλές παροχές προς τους πολίτες με βάση το συνολικό τους εισόδημα και όχι μόνον τα τυχόν δικαιώματα, που τους είχαν παραχωρηθεί από νόμους, διοικητικές αποφάσεις, και κάθε είδους άνομες συναλλαγές «κάτω από το τραπέζι» ή/και συνδικαλιστική πίεση και διαπλοκή.

Προτείνουμε πανόμοια κριτήρια να ισχύσουν και για τους δήμους ή άλλες μικρές ή μεγάλες διοικητικές μονάδες πάσης φύσεως.

Ειδικότερα: Δεν είναι δυνατόν οι τουριστικοί, φορολογικοί και άντρα των παρανομιών παράδεισοι της ελληνικής επικράτειας – βλέπετε Σαντορίνη, Μύκονο, Πάρο, Κέρκυρα, Ρόδο, Χανιά, Γλυφάδα, Τήνο, Σουμελά, Πόρτο Χέλι κλπ., κλπ. – να απαιτούν ακόμα και μικροποσά για την αντιμετώπιση τρεχόντων προβλημάτων λειτουργίας, έως μεγάλα αναπτυξιακά έργα όπως αεροδρόμια, λιμάνια, μαρίνες, δρόμους, γυμναστήρια, σχολικά συγκροτήματα και βάλε.

Η πολιτεία πρέπει να θέσει εισοδηματικά κριτήρια και να απαιτήσει συνολικό σχεδιασμό σε τοπικό επίπεδο, αναζήτηση χρηματοδοτικών πόρων και εκτέλεση των έργων με την ευθύνη των τοπικών κοινωνιών.

Με το τρόπο αυτό το κράτος θα μπορέσει να προγραμματίσει σημαντικά αναπτυξιακά έργα και έργα υποδομής και εύρυθμης λειτουργίας, σε περιοχές με περιορισμένους πόρους και δυνατότητες.

Ευχαρίστως θα ακούσουμε αντίλογο, ιδιαιτέρα από τις «προστατευόμενες» και «αυτονομηθείσες από το νόμο» κοινωνίες.