Λύση για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές δηλδή τους τελεσίδικα βεβαιωμένους φόρους …

Διαβάζουμε από το άρθρο του κ. Δρυμιώτη με τίτλο «Λεφτά υπάρχουν»: αλήθεια ή μαγική εικόνα;» στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 30ης Δεκεμβρίου 2012:

 «… Η πρώτη όμως φορά που άκουσα για το περίφημο αυτό ζήτημα ήταν το 1993 επί υπουργίας Στέφανου Μάνου, ο οποίος προσπαθούσε τότε απεγνωσμένα να αυξήσει τα έσοδα του Δημοσίου. Τότε ακριβώς συζητήθηκε και σχεδιάστηκε μια άλλη διαδικασία, η οποία ποτέ δεν εφαρμόστηκε λόγω της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.

Η ιδέα ήταν εξαιρετικά απλή. Ολη η επιχειρηματική δραστηριότητα περνά μέσα από τις τράπεζες. Να μεταφερθεί και η είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών στις τράπεζες (ένα είδος factoring), οι οποίες με τη σειρά τους θα έχουν κάποια αμοιβή (success fee) για τα ποσά τα οποία θα εισπράττουν. Οι τράπεζες προκειμένου να δανειοδοτήσουν κάποια επιχειρηματική δραστηριότητα θα εξέταζαν τη φερεγγυότητα και τη συνέπεια του επιχειρηματία. Ετσι θα ήταν πολύ δύσκολο για κάποιον επιχειρηματία, ο οποίος στο παρελθόν «φέσωσε» την εφορία, να ανοίξει νέα επιχειρηματική δραστηριότητα χρησιμοποιώντας συγγενικά του πρόσωπα για να «ξαναφεσώσει» την εφορία. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις βεβαιωμένες οφειλές είναι από τις ίδιες οικογένειες. Οι τράπεζες θα είχαν δημιουργήσει έναν «Τειρεσία» για οφειλές προς το Δημόσιο, από όπου θα ήταν πολύ δύσκολο να ξεφύγει κάποιος. Εξάλλου ο Ελληνας εμφανίζεται σαν κακομοίρης στην εφορία προκειμένου να μην πληρώσει και σας πρίγκιπας στις τράπεζες προκειμένου να δανειοδοτηθεί. Το κίνητρο για τις τράπεζες θα ήταν η αμοιβή τους, που -αν θυμάμαι καλά- συζητούσαμε τότε για 3% επί των εισπράξεων, που ως ποσοστό είναι πολύ μικρό σε σχέση με το κόστος είσπραξης φόρων που έχει σήμερα το Δημόσιο…».

Παρακαλούμε να μας δώσουν οι σημερινοί κυβερνήτες μια πειστική εξήγηση γιατί δεν εφαρμόζεται η λύση Μάνου. Ποια εναλλακτική λύση προτείνουν;

Και τελικά τι λέει η περίφημη Ομάδα Εργασίας (Task Force) του κ. Ραϊχεμπάχ και οι ευρωπαίοι εταίροι μας;