Το μείζον θέμα είναι η λειτουργία της διοίκησης ως «γειτονιά» …

Με αφορμή την υπόθεση Παπακωνσταντίνου, αποδεικνύεται  για μια ακόμα φορά και καθίσταται πλέον αδιαμφισβήτητο ότι η δημόσια διοίκηση λειτουργούσε ως γειτονιά. Και δυστυχώς εξακολουθεί να λειτουργεί.

Ο υπουργός είναι η υπέρτατη εξουσία, μαζί με τους υπαλλήλους του γραφείου του και τους φορεμένους στη διοίκηση συμβούλους. Αυτοί κάνουν ότι θέλουν, σε αυτούς απευθύνονται οι περισσότεροι συναλλασσόμενοι και προφανώς όλοι οι διαπλεκόμενοι και αυτοί υποδεικνύουν στη διοίκηση τι πρέπει να κάνει στη συνέχεια.

Η διοίκηση με τη σειρά της εκτελεί τις εντολές για να τα έχει καλά με το καθεστώς, και διαπλέκεται και αυτή και λαδώνετε όσο και όπου μπορεί, έχοντας εξασφαλίσει την ατιμωρησία λόγω «γειτονιάς».

Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι όλοι έχουμε αντιληφθεί ή και βιώσει τέτοιες καταστάσεις. Έτσι και αλλιώς δεν χτίζεται με διαφορετικό τρόπο η εξουσία, η διαπλοκή, η αναξιοκρατία και τα τρομακτικά πεπραγμένα που βγαίνουν πλέον στην επιφάνεια σωρηδόν.

Δυστυχώς και σήμερα το μοντέλο είναι και ισχυρό και πανταχού παρόν. Και ας λέει η Ευρώπη ότι πρέπει  να εκσυγχρονιστεί η δημόσια διοίκηση και ας λένε ακόμα και οι αμαρτωλοί και συστηματικοί παραβάτες του καθήκοντος πολιτικοί, ότι θέλουν μια σύγχρονη και αποτελεσματική διοίκηση. Αν είναι ειλικρινείς δεν έχουν παρά μας το αποδείξουν τώρα, όχι αύριο.

Έχουμε γράψει επ’ αυτού πολλάκις και έχουμε στείλει τις προτάσεις μας στους υπουργούς, αλλά αυτοί περιφρονούν και τις προτάσεις και τους πολίτες. Και συνεχίζουν απτόητοι.

Δεν θα περάσει πολύς καιρός και θα τεθεί το ίδιο θέμα και για τη σημερινή κυβέρνηση.