Πρέπει κάποτε τα πράγματα να μπουν στη θέση τους …

Διαβάσαμε στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (Hμερομηνία δημοσίευσης: 24-03-13), στη στήλη «Euroland», το άρθρο του κ. Γιάννη Κοτόφωλου, με τίτλο «Ευρώπη: τα επτά αμαρτήματα». 

Στο τέλος του άρθρου λέει: «Έβδομο είναι η έλλειψη αλληλεγγύης και ειδικότερα η επιβολή από τους ισχυρότερους εταίρους «λύσεων τιμωρίας» προς τους μικρότερους και ασθενέστερους. Λες και δεν υπάρχει ίχνος συνυπαιτιότητας ή συνευθύνης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Λες και οι ανισορροπίες που δημιουργήθηκαν (από το κράτος στην Ελλάδα ή από τις τράπεζες στην Κύπρο) προέκυψαν ξαφνικά, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα και όχι σε βάθος χρόνου, μπροστά στα μάτια της Κομισιόν, του Εcofin ή της ΕΚΤ».

Προσυπογράφουμε χωρίς δισταγμό.

Είχαμε διατυπώσει την ίδια άποψη από τα πρώτα χρόνια της εισόδου της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή (τότε Κοινότητα), όταν ήταν προφανής η απουσία οποιουδήποτε αναπτυξιακού προγράμματος και εμφανέστατη η προκλητική κατασπατάληση των ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Ίσως οι παλιοί θα θυμούνται ότι μόνον επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη μπήκαν οι πρώτες πινακίδες που ανακοίνωναν τη συγχρηματοδότηση ορισμένων έργων, δηλαδή του 20% από την Ελλάδα και του 80% από την Ευρωπαϊκή Ένωση (συνήθως). Δηλαδή σχεδόν όλα με ξένα κόλλυβα.

Αλλά ποτέ κανένας ευρωπαίος αξιωματούχος ή μηχανισμός δεν κινήθηκε ποτέ εναντίον των επίορκων υπουργών και πρωθυπουργών. Και ποτέ κανένας ευρωπαίος ηγέτης δεν έθεσε θέμα κατασπατάλησης των πόρων, εκμαυλισμού των πολιτών, κλεπτοκρατίας και αποδεδειγμένης ανικανότητας κατανοήσεως των ευρωπαϊκών σχεδιασμών.

Έστω και τώρα. Πρέπει  να κινηθούν διαδικασίες αναζήτησε ευθυνών. Φαίνεται όμως ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμιά σημαντική προσωπικότητα, που θα είναι σε θέση να απαιτήσει να αποδοθούν ευθύνες.

Ίσως ο μόνος κατάλληλος είναι ο κ. Ερντογάν.