Τα δικαιώματα του επιχειρηματία και τα όρια του συνδικαλισμού …

Όλοι χαιρόμαστε όταν επιχειρηματίες αποφασίζουν να κάνουν επενδύσεις και προσλαμβάνουν προσωπικό. Και όσους περισσότερους απασχολούν τόσο περισσότερο χαιρόμαστε όλοι και γράφουν και ξαναγράφουν οι εφημερίδες και δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον τα κανάλια και οι επαγγελματικές ενώσεις.

Όταν όμως τα πράγματα παίρνουν τη κάτω βόλτα αρχίζει αμέσως ο θρήνος και ο κοπετός για τους καημένους τους εργαζόμενους που δεν πρέπει να χάσουν τη δουλειά τους, τους ανάλγητούς πλούσιους, το μεγάλο κεφάλαιο και τους πλουτοκράτες που βγάζουν στο δρόμο τους πάντοτε καλούς, άξιους  και απαραιτήτους εργαζόμενους, έτσι από μίσος, καπρίτσιο και αναλγησία.

Λογικά ο επιχειρηματίας πρέπει  να έχει το δικαίωμα να αναδιαρθρώνει την επιχείρησή του, να απολύει ακατάλληλους εργαζομένους και να επιδιώκει αντικατάσταση των εργαζομένων με άλλους καταλληλότερους και άλλων ειδικοτήτων, εφόσον η αγορά και οι καταναλωτές το υποδεικνύουν και τελικώς το επιβάλλουν.

Λογικά ο συνδικαλισμός πρέπει  να απαιτεί την εφαρμογή των νόμων προς κάθε κατεύθυνση και να διεκδικεί τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά μέχρι του σημείου που δε θα κηρύσσει τον πόλεμο εναντίον της εργοδοσίας και δε θα επιβάλλει το απολύτως παράνομο μεν, διάσημο δε «νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη» και θα σταματήσει την παράνομη έως και εγκληματική πρακτική των επίσης παρανόμων καταλήψεων.

Προσπαθώντας να σκεφτούμε μια καλή λύση, διερωτόμαστε μήπως οι ατσίδες καθηγητές του εργατικού δικαίου και οι άλλοι ειδικοί πρέπει να σκεφτούν να συντάξουν ένα τύπο «προγαμιαίου συμβολαίου», σαν και αυτό που τελικά βρήκαν αναγκαίο οι ερωτευμένες ψυχές, που αποφάσισαν να συμβιώσουν για πάντα, αλλά κάποια στιγμή διαπίστωσαν ότι η μόνη λύση είναι το διαζύγιο;

Ίσως έτσι θα σταματήσουν οι παράλογες απεργίες και ο καθένας θα κοιτά το μέλλον του, αντί να κινητοποιούν τους στρατούς του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, να κλείνουν τους δρόμους και να στερούν το μεροκάματο από πολλές άλλες κατηγορίες εργαζομένων που δεν έχουν σχέση με συγκεκριμένη επιχείρηση και τυχόν απολυμένους.  

Πρέπει να αρχίσει ένας ευρύς διάλογος επί του θέματος και να προταθούν και άλλες ιδέες, που μπορεί να είναι και καλύτερες και άμεσα εφαρμόσιμες.