Σημεία και τέρατα …

Βρεθήκαμε τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου στο Γ. Γεννηματάς, στο Τμήμα Επειγόντων.

Η Εφημερία είχε λήξει στις 07:30, αλλά υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που περίμεναν, ενώ προσωπικό πηγαινοέρχονταν για προφανώς συγκεκριμένες εργασίες.

Αντιληφθήκαμε ότι ιατροί φρόντιζαν (σωστά) μια κυρία που είχε έλθει με τους οικείους της από την Κόρινθο, λίγο μετά τη λήξη της εφημερίας.

Μας έκανε εντύπωση η κατάσταση των χώρων. Άθλια και κανένας στον ορίζοντα να την αποκαταστήσει ως χώρο επειγόντων, δύσκολων και συχνά επικίνδυνων περιστατικών.

Γενικά ο χώρος είναι άθλιος και ο διάδρομο είναι χωρίς έξοδο. Εκεί εγκλωβίζονται ασθενείς, τραυματίες και οικείοι, όλοι φύρδην μίγδην. Είναι σχεδόν η ίδια κατάσταση που είχαμε δει όταν πριν 20 περίπου χρόνια μετέφεραν εκεί τους τραυματίες (μακαρίτες τώρα) γονείς μου από τροχαίο.

Μια αίθουσα χειρουργείου επαγόντων ήταν σε δραματική κατάσταση. Αναρωτιέται κανείς ποια ώρα μετά την εφημερία, αποκαθίσταται η καθαριότητα και η απολύμανση του χώρου, αφού μέχρι τις 10:00 περίπου δεν είχαν φανεί οι ειδικοί.

Στους χώρους μπαινόβγαιναν ιατροί, νοσηλευτές και οικείοι ασθενών. Στο χώρο με την ένδειξη «Αναμονή», υπήρχαν κομμένα μακριά μαλλιά στο πάτωμα, αλλά κανείς από τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο δεν έδειχνε την παραμικρή ενόχληση.

Προφανώς κανείς από τη διοίκηση δεν επισκέπτεται τους χώρους. Κανένας εργαζόμενος δεν κάνει το κόπο να μιλήσει στη διοίκηση. Οι συνδικαλιστές συνδικαλίζονται νυχθημερόν και δεν έχουν χρόνο. Οι αρμόδιοι του υπουργείου και των άλλων υγειονομικών σχηματισμών δεν περνούν καν από εκεί. Οι επιστημονικές επιτροπές αγρόν αγοράζουν και προφανώς περί άλλα τυρβάζουν.

Μένουν οι άχρηστοι ασθενείς και οι πολίτες να κάνουν κάτι, αλλά τι;