Δικαστικές αποφάσεις με μεγάλο κόστος …

«… Μεγάλα ποσά θα διατεθούν για την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων οι οποίες ακυρώνουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, που ελήφθησαν στο πλαίσιο των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής. Το γεγονός προκαλεί έντονο προβληματισμό και ανησυχία στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, καθώς περιμένει «τσουνάμι» ανάλογων αποφάσεων. To συνολικό κόστος, εφόσον πολλές από τις εκκρεμείς δίκες οδηγήσουν σε αρνητικό αποτέλεσμα, υπολογίζεται ότι θα αγγίξει το ένα δισ. ευρώ, καθώς, μόνον οι αποφάσεις που έχουν ήδη εκδοθεί παράγουν δημοσιονομική δαπάνη της τάξεως των 400 εκατ. ευρώ.
 
Ο λόγος αφορά κατ’ αρχάς στην ψήφιση από τη Βουλή, έστω και κατά πλειοψηφία, της ρύθμισης για τους μισθούς των δικαστικών, που δικαιώθηκαν για τις περικοπές στις αποδοχές τους μετά τον Αύγουστο του 2012. Η νομοθετική αποκατάστασή τους θα επιφέρει δημοσιονομικό κόστος της τάξεως των 70 εκατ. ευρώ κατ’ έτος, ενώ άλλα τόσα θα πρέπει να υπολογίζονται για τα αναδρομικά. Αυτό, ωστόσο, ήταν απλώς το πρώτο χτύπημα. Σύντομα ακολουθούν και άλλες κατηγορίες των λεγομένων ειδικών μισθολογίων που επίσης έχουν προσφύγει δικαστικώς …» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 29 Ιουνίου 2014).

Φυσικά και δεν έχουν ίχνος συμπαθείας στους ανέργους και τους νέους όλοι όσοι μισθοδοτούνται από το δημόσιο. Σίγουρα χρήματα (ακόμα και αν έχουν περικοπεί οι μισθοί) απουσία αξιολογήσεως, απουσία ευθυνών, αναξιοκρατία, βόλεμα, κοπάνα, άδειες όποτε θέλουν και από τη σημαία. Γερνάνε μισθοδοτούμενοι χωρίς προφανή λόγο οι περισσότεροι από αυτούς.

Η ευθύνη όμως είναι του άθλιου πολιτικού συστήματος, που διαπλεκόμενο και υποκλινόμενο έκανε τους δικαστικούς και τα ανώτατα δικαστήρια συγκυβερνήτες της δύσμοιρης χώρας.

Κάθε κυβέρνηση παίρνει αποφάσεις που αφορούν όλους τους πολίτες, άλλες φορές ευχάριστες και επιτυχείς, άλλες δύσκολες, κακές ή επώδυνες. Αλλά σε κάθε περίπτωση αφορούν όλους, χωρίς εξαιρέσεις, εκτός και να επέμβουν οι κκ. δικαστικοί.Δεν είναι δυνατόν δικαστικές αποφάσεις να ανατρέπουν την οικονομική πολιτική. Αν συμβαίνει τότε κάτι το πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Μα πολύ σάπιο.

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πρέπει να περιλάβουν στις μεταρρυθμίσεις και τον περιορισμό της δικαστικής εξουσίας στα απαραίτητα και λογικά πλαίσια, υπέρ των πολιτών και μάλιστα των πλέον ευάλωτων. Όχι των βολεμένων, των ισχυρών, των πλουσίων, των διαπλεκομένων, των ανθελλήνων.

Έχουμε άδικο; Κάνουμε λάθος;