Λιτότητα: Λέξη καραμέλα, λέξη χωρίς ουσία …

Βρισκόμαστε στην εποχή που οι λέξεις έχουν χάσει την ουσία τους και τα «κλισέ» κυριαρχούν.

Μια και οι αγράμματοι νεοέλληνες δεν έχουν άλλο τρόπο επικοινωνίας, ενώ η χρήση τους επιβάλλεται από τους αστοιχείωτους και με κολλυβογράμματα δημοσιογράφους.

Λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που βιώνει η Ελλάδα και οι Έλληνες, έγινε πασατέμπος η λέξη λιτότητα (= η ιδιότητα του λιτού, το να αρκείται κανείς σε λίγα, Λεξικό Τριανταφυλλίδη: η ολιγάρκεια, η αποφυγή κάθε περιττού στον τρόπο ζωής, ο περιορισμός στα λίγα και απαραίτητα) και οι εξ αυτής συνειρμοί. Εν πολλοίς άχρηστοι ή παραπλανητικοί ή άνευ ουσίας.

Το να αρκείται κανείς στα λίγα είναι αρετή, ιδιαίτερα όταν όλα όσα εξασφαλίζεις με την εργασία σου, τον ιδρώτα σου και τις προσπάθειές σου είναι περιορισμένα ή φροντίζεις να διατηρείς για μελλοντικές ανάγκες ότι περισσεύει ή θεωρείς απαραίτητο.

Πως οι νεοέλληνες κατάντησαν ύβρη και την αρετή της λιτότητας; Να την ενοχοποιούν, να τη διασύρουν, να την υβρίζουν και να την μεταχειρίζονται εντελώς υποτιμητικά και μάλιστα από τα καφενεία, τους καναπέδες, τις πάμπλουτα και φοροδιαφεύγοντα ΜΜΕ, ακόμα και από τη Βουλή.

Λογική μαουνιέρηδων. Όχι πολιτισμένων πολιτών.