Έπαινος στον υπουργό κ. Βενιζέλο …

Διαβάσαμε το άρθρο «Εθνική συναίνεση και εξωτερική πολιτική» του κ. Ε. Βενιζέλου (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2 Νοεμβρίου 2014).

Το βρήκαμε ενδιαφέρον και μας έκανε εντύπωση η τελευταία παράγραφος που λέει: «…  Καθώς είχα τη μεγάλη τιμή να διευθύνω τα τελευταία πέντε χρόνια διαδοχικά την αμυντική, την οικονομική και την εξωτερική και ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας υπό εξαιρετικά δύσκολες και πιεστικές συνθήκες, γνωρίζω βιωματικά τη σημασία μιας ψύχραιμης, ορθολογικής, γενναιόδωρης και συναινετικής δημόσιας συζήτησης των θεμάτων αυτών. Ελπίζω και εύχομαι οι προϋποθέσεις για μια τέτοια συζήτηση να διαμορφωθούν …».

Πρόκειται περί αλήθειας και εξομολογήσεως.

Εμείς είχαμε σχηματίσει κακή εντύπωση για τον κ. Ε. Βενιζέλο από τη θητεία tου στο υπουργείο Πολιτισμού. Εντύπωση αριβίστα, φαύλου και ενδιαφερόμενου μόνον για το ίδιο συμφέρον, της παρέας του και του κύκλου του που τον λιβάνιζε και τον βοηθούσε στη στρατηγική του. Δεν είχαμε καλύτερη (αλλά λιγότερο άμεση) εικόνα από τη θητεία τους σε άλλα υπουργικά καθήκοντα.

Βλέπουμε τώρα έναν Ε. Βενιζέλο, διαφορετικό, ανεξάρτητα από τα κίνητρά του, που αγωνίζεται για το δημόσιο συμφέρον και την πατρίδα. Αυτό οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε, παρά τις άσχετες και άκαιρες κομματικές κορώνες του.

Μακάρι να έχουν να επιδείξουν παρόμοιο έργο και άλλοι πολιτικοί (π.χ. ο κ. Κουβέλης έλαβε γεύση κυβερνητικών υποχρεώσεων και το έβαλε στα πόδια και ακόμα τρέχει) της σύγχρονης καταματωμένης, γονατισμένης και εξευτελισμένης Ελλάδας.

Ευχαρίστως  θα ακούσουμε και άλλες απόψεις. Οι ενέργειες και τα λεγόμενα δημόσιων ανδρών και γυναικών μπορούν και πρέπει να σχολιάζονται παντοιοτρόπως.