Εθνικό Σύστημα (όχι και τόσο) Υγείας …

Φανταζόμαστε ότι πολλοί λίγοι θα διαφωνήσουν στα παρακάτω:

·         Η ουσία λείπει από την ελληνική πραγματικότητα;

• Οι λέξεις έχουν χάσει την έννοιά τους και είναι έπεα πτερόεντα
• Οι έλληνες έχουμε συμβιβαστεί με τη σκληρή καθημερινότητα και δεν αναζητούν τη καινοτομία, τις καλύτερες υπηρεσίες, την αποτελεσματικότητα
• Οι έλληνες έχουμε αποδεχτεί τις απαράδεκτες συμπεριφορές, τις συντεχνίες, τα παράνομα συμφέροντα, τον εκμαυλισμό, την ανικανότητα, τη μετριότητα
• Οι έλληνες προσπαθούμε να λύσουμε το δικό μας πρόβλημα και αδιαφορούμε ή κλείνουμε τα μάτια στη μεγάλη εικόνα και αφήνουμε τον κάθε τυχάρπαστο να διαφεντεύει τις ζωές μας
• Αφήνουμε τις αποφάσεις για την ποιότητα της εκπαίδευσης των παιδιών μας στους συνδικαλιστές
• Κλπ., κλπ.

Όλα τα παραπάνω εμφανίζονται ανάγλυφα στις σημερινές «προδιαγραφές» του ελληνικού ΕΣΥ.

Περιμένει κανείς από ένα σύστημα υγείας ότι ο ασθενής «προσέρχεται» σε μια πρωτοβάθμια μονάδα φροντίδας υγείας και από εκεί και πέρα κατευθύνεται με φροντίδα του συστήματος στους κατάλληλους ειδικούς, μονάδες και διαδικασίες, ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Περιμένει κανείς τον ασθενή να συνοδεύει πλήρης φάκελος υγείας (παλαιότερα σε έντυπη μορφή, αλλά πλέον σε ηλεκτρονική), με επαρκή, κατάλληλη και επιστημονικά αποδεκτή τεκμηρίωση της κάθε ενέργειας των επαγγελματιών υγείας, των χρόνων νοσηλείας σε μονάδες του συστήματος υπό την εποπτεία και ευθύνη συγκεκριμένων επαγγελματιών.

Τίποτε από όλα αυτά. Σήμερα η διακίνηση των ασθενών στο ΕΣΥ γίνεται με πρωτοβουλία των ασθενών, μέσω φίλων, γνωστών, ανεπισήμων δικτύων ιατρών, διαγνωστικών κέντρων, χωρίς τεκμηρίωση και πολλές προσευχές να πέσεις σε καλούς επιστήμονες, καλούς ανθρώπους και καλό αποτέλεσμα, ξεκινώντας σχεδόν πάντοτε από τα έκτακτα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων (παγκόσμια πρωτοτυπία).

Το σύστημα βρίθει ελληνικής επινοήσεως πατεντών, είναι εξαιρετικά προσωποποιημένο, δεν αποδέχεται καμιά ευθύνη (και είναι σχεδόν απόλυτα ανέφικτο να τεκμηριωθούν ευθύνες), κοστίζει στους ασθενείς απροσδιόριστα ποσά πλέον των ασφαλιστικών καλύψεων. Η ίαση είναι μάλλον τυχαίο συμβάν, δεδομένου ότι τα επεισόδια υγείας/ασθένειας είναι αυτοτελή όσον αφορά το σύστημα και τους επαγγελματίες του ΕΣΥ (πράγμα που επιτείνεται λόγω της απόλυτης ελευθερίας επιλογών του ασθενούς και των οικείων του).

Έχουμε και στο παρελθόν μιλήσει για αυτό το μεγαλούργημα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, από το 1978 και μετά.

Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει άμεσα. Οι έλληνες δικαιούνται αξιοπρεπές σύστημα υγείας (όχι μόνον ασθένειας) εφάμιλλο των δυτικοευρωπαϊκών.

Οι έλληνες δικαιούνται επίσης να έχουν ενεργό συμμέτοχη στο σχεδιασμό, τη λήψη αποφάσεων και αξιολόγηση του συστήματος υγείας και των συντελεστών του. Πρέπει να σταματήσει η διοίκηση να συνομιλεί μόνο με ιατρούς, νοσηλευτές και μάλιστα όχι τους επιστημονικούς, αλλά τους συνδικαλιστικούς κυρίως εκπρόσωπους των και προσωπικότητες κομματικά επιλεγμένες.

Η άποψή μας είναι ότι το πλαίσιο λειτουργίας θα μπορούσε να είναι αρχικά αυτό των «Σύγχρονων Ασκληπιακών Πάρκων» (βλέπετε http://asclepieion.mpl.gr/parko) , όσον αφορά την Υγεία και ένα αντιπροσωπευτικότερο από το σημερινό διάτρητο, πλαίσιο λειτουργίας του ιατρικού σκέλους.

Για το δεύτερο προτείνουμε την αντιγραφή του αποτελεσματικότερου ευρωπαϊκού  (βλέπετε http://simpleandclear.blogspot.gr/2010/05/blog-post_04.html). Παράλληλα να αρχίσει ευρύς και ουσιαστικός διάλογος για θέματα αξιολόγησης, αποτελεσματικότητας της λειτουργίας του και συνέργειάς του με το εκπαιδευτικό σύστημα.