Εγκλήματα, υποκλοπές και νομικά κόλπα υπέρ των εγκληματιών…

Ενδιαφέρον το άρθρο του κ. ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ  «Ενα βίντεο στον αέρα» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ , 28.12.2014), σχετικά με τη νομική ισχύ υποκλαπέντων πειστηρίων τελέσως εγκλήματος.

Υπάρχουν μεταξύ των άλλων δύο αξιοπρόσεκτες παράγραφοι:

«Σ’ αυτήν την υπόθεση, το έννομο συμφέρον προστασίας της ιδιωτικής ζωής των ατόμων των οποίων η συνομιλία υποκλάπηκε, αν και ισχυρό, βρέθηκε λιποβαρές σε σχέση με το έννομο συμφέρον της δημοσίευσης υποθέσεων που έχουν δημόσιο ενδιαφέρον», έγραψε ο δικαστής John Paul Stevens ως πλειοψηφούσα άποψη. Τόνισε όμως ότι οι πληροφορίες σε αυτή την περίπτωση ήταν «αδιαμφισβήτητα υπόθεση δημόσιου ενδιαφέροντος».

Όπως αναφέρουν οι Warren και Brandeis στο κλασικό άρθρο τους (σ.σ.: «Το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα», Harvard Law Review, 15 Δεκεμβρίου 1890): το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή δεν απαγορεύει καμία δημοσίευση θεμάτων που είναι δημοσίου ενδιαφέροντος. Το κόστος κάποιου που σχετίζεται με τα δημόσια πράγματα είναι η συνακόλουθη απώλεια ιδιωτικότητας».

Ελπίζουμε ο νομικός μας πολιτισμός να βάλει τα γυαλιά του και να διαβάσει το άρθρο, τις σημαντικές αναφορές και να φροντίσει να μάθει πως συμπεριφέρεται ο πολιτισμένος κόσμος.

Έτσι, μήπως και συμμαζευτεί κάποτε το άθλιο σκορποχώρι της σημερινής Ελλάδας και οι κάθε λογής αριστεροί, οι δηλωμένοι δημοκράτες, οι αναρχικοί, οι αντιστασιακοί, οι αναρχοαυτόνομοι και ο κάθε πονεμένος και μονίμως διαμαρτυρόμενος.