Διαβάσαμε τη συνέντευξη του κ. Γιάννη Μανουηλίδη
στο κ. Σωτήρη Νίκα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με τίτλο «Να αλλάξουμε την κουλτούρα της δημόσια συζήτησης».
Βρήκαμε ενδιαφέροντα αυτά που συζήτησαν για το χρέος και τα
παραθέτουμε:
– Γιατί σήμερα έχουμε πάλι θέμα
με το ελληνικό χρέος;
–
Έχουμε θέμα με το χρέος πιστεύετε;
– Ετσι όπως το θέτει η πολιτική ηγεσία της χώρας.
– Αυτό το λένε οι πολιτικοί. Γιατί το χρέος είναι πρόβλημα του δανειστή. Πολιτικά είναι εύκολο το χρέος γιατί αυτός που πρέπει να κάνει τη θυσία είναι ο άλλος, όχι εσύ. Ενώ το έλλειμμα του προϋπολογισμού και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών πρέπει να το κάνεις εσύ μέσω μειώσεων δαπανών-αύξησης φόρων και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, αντίστοιχα. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον πολιτικό να το εξηγήσει και ειδικά για κάποιον που τόσα χρόνια δεν έχει συνηθίσει να τα σκέφτεται και δεν τα έχει συζητήσει ποτέ. Ούτε τα τελευταία πέντε χρόνια. Ενώ για το χρέος, φταίει ο «άλλος». Φταίνε «εκείνοι». Πολιτικά καταλαβαίνω γιατί η συζήτηση επικεντρώνεται γύρω από το χρέος. Αλλά αν κοιτάξεις το χρέος ως ροή και όχι ως απόθεμα, δεν είναι πρόβλημα. Οταν ξοδεύουμε κάτω από το 3% του ΑΕΠ τον χρόνο για το χρέος, είναι πρόβλημα; Οχι! Θα αρχίσει κάποια στιγμή να είναι πρόβλημα; Ναι! Πότε; Σε οκτώ χρόνια. Δηλαδή τι θα κάνουμε; Δεν λέω ότι δεν πρέπει να σκεφτούμε τι θα συμβεί σε οκτώ χρόνια, αλλά δεν είναι το «νούμερο ένα» πρόβλημα της χώρας τώρα.
– Αρα, δεν πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα;
– Βεβαίως πρέπει να υιοθετηθούν, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Εφόσον έχει ανοίξει η συζήτηση πολιτικά, καλώς ή κακώς πρέπει να κλείσει. Και με έναν τρόπο που να ικανοποιηθεί ο κόσμος. Ταυτόχρονα και οι εταίροι μας θα πρέπει να μπορούν να διαχειριστούν πολιτικά την απόφαση στο εσωτερικό τους ακροατήριο. Πρέπει να λυθεί για να μπορέσουμε να ξαναφέρουμε τη συζήτηση σε αυτά που χρειάζεται. Και πρέπει να λυθεί γιατί αν θέλουμε να ξαναβγούμε στις αγορές, τώρα που έχει τεθεί θέμα και όλοι περιμένουν ότι κάτι θα γίνει, πρέπει να μπορούμε να τους πούμε τι θα κάνουμε για να ξέρουν πού στέκονται όταν τους ζητήσουμε νέα δάνεια. Δεν λέω ότι πρέπει να το ξεχάσουμε το θέμα του χρέους, αλλά ότι δεν πρέπει να είναι αυτό που θα μας απασχολεί και κάθε μέρα …
– Ετσι όπως το θέτει η πολιτική ηγεσία της χώρας.
– Αυτό το λένε οι πολιτικοί. Γιατί το χρέος είναι πρόβλημα του δανειστή. Πολιτικά είναι εύκολο το χρέος γιατί αυτός που πρέπει να κάνει τη θυσία είναι ο άλλος, όχι εσύ. Ενώ το έλλειμμα του προϋπολογισμού και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών πρέπει να το κάνεις εσύ μέσω μειώσεων δαπανών-αύξησης φόρων και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, αντίστοιχα. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον πολιτικό να το εξηγήσει και ειδικά για κάποιον που τόσα χρόνια δεν έχει συνηθίσει να τα σκέφτεται και δεν τα έχει συζητήσει ποτέ. Ούτε τα τελευταία πέντε χρόνια. Ενώ για το χρέος, φταίει ο «άλλος». Φταίνε «εκείνοι». Πολιτικά καταλαβαίνω γιατί η συζήτηση επικεντρώνεται γύρω από το χρέος. Αλλά αν κοιτάξεις το χρέος ως ροή και όχι ως απόθεμα, δεν είναι πρόβλημα. Οταν ξοδεύουμε κάτω από το 3% του ΑΕΠ τον χρόνο για το χρέος, είναι πρόβλημα; Οχι! Θα αρχίσει κάποια στιγμή να είναι πρόβλημα; Ναι! Πότε; Σε οκτώ χρόνια. Δηλαδή τι θα κάνουμε; Δεν λέω ότι δεν πρέπει να σκεφτούμε τι θα συμβεί σε οκτώ χρόνια, αλλά δεν είναι το «νούμερο ένα» πρόβλημα της χώρας τώρα.
– Αρα, δεν πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα;
– Βεβαίως πρέπει να υιοθετηθούν, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Εφόσον έχει ανοίξει η συζήτηση πολιτικά, καλώς ή κακώς πρέπει να κλείσει. Και με έναν τρόπο που να ικανοποιηθεί ο κόσμος. Ταυτόχρονα και οι εταίροι μας θα πρέπει να μπορούν να διαχειριστούν πολιτικά την απόφαση στο εσωτερικό τους ακροατήριο. Πρέπει να λυθεί για να μπορέσουμε να ξαναφέρουμε τη συζήτηση σε αυτά που χρειάζεται. Και πρέπει να λυθεί γιατί αν θέλουμε να ξαναβγούμε στις αγορές, τώρα που έχει τεθεί θέμα και όλοι περιμένουν ότι κάτι θα γίνει, πρέπει να μπορούμε να τους πούμε τι θα κάνουμε για να ξέρουν πού στέκονται όταν τους ζητήσουμε νέα δάνεια. Δεν λέω ότι πρέπει να το ξεχάσουμε το θέμα του χρέους, αλλά ότι δεν πρέπει να είναι αυτό που θα μας απασχολεί και κάθε μέρα …
Διαπιστώνουμε για ακόμα φορά ότι οι απόψεις μας επί του χρέους,
που διατυπώσαμε στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά είναι ορθές ή τουλάχιστον ότι
τις ιδίες σχεδόν απόψεις διατυπώνουν και σημαίνοντες Έλληνες τεχνοκράτες.
Φαίνεται ότι ο θαυμάσιος πρωθυπουργός της Ελλάδος κ. Αλέξης
Τσίπρας και τα μέλη του θιάσου που λέγεται κυβέρνηση, θέλουν αν φτωχοποιήσουν
όσο είναι δυνατόν την Ελλάδα και να μην
ανακάμψει ποτέ.
Σημειώστε ότι κανένας ηγέτης που βρίσκεται στην εξουσία και
έβαλε το δάχτυλο στο μέλι, είτε δικτάτορας, είτε εκλεγμένος δεν αποποιήθηκε
ποτέ τα σαλόνια, τα προνόμια, τις απολαβές και την μέθη της εξουσίας, για να το
κάνει τώρα ο κ. Αλέξης. Ακόμα και αν η χώρα διαλύεται και υποφέρει.
Και φαίνεται να το απολαμβάνει, παρά τη δυστυχία, τη κατάρρευση
και τη απαισιοδοξία που έχουν κυριεύσει τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου