Μόνο η αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης θα σταματήσει τη φυγή …

«… Το ελληνικό κράτος δίνει 95.000 ευρώ για τις σπουδές ενός φοιτητή στην Ιατρική Αθηνών. Πρόκειται για το ακριβότερο πτυχίο στα ελληνικά πανεπιστήμια. Επίσης, το κόστος ενός πτυχίου από το ΕΜΠ ξεπερνά τις 50.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, την πενταετία 2010-2015 εκτινάχθηκε –σε σχέση με την περίοδο 1960-2009– το ποσοστό των πτυχιούχων Ιατρικής, Πολυτεχνείου και άλλων ακριβών σχολών, μεταξύ όσων παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς, ενώ η Ελλάδα έχει επενδύσει στις σπουδές τους.

Παρ’ όλα αυτά, το ποσοστό των πτυχιούχων επί του συνόλου των απασχολουμένων στην Ελλάδα είναι μικρό, 13,7%, καταδεικνύοντας ότι στην Ελλάδα υπάρχει κρίση του προτύπου ανάπτυξης της χώρας. «H Ελλάδα είναι αδύνατον να ανταγωνιστεί τόσο τις χώρες χαμηλού κόστους (race to the bottom) όσο και τις χώρες με υψηλή τεχνολογία. Ετσι, υπάρχουν υψηλά ποσοστά ανεργίας, υποαπασχόλησης, ετεροαπασχόλησης, κ.λπ. των εξειδικευμένων ατόμων (και όχι μόνο), ιδίως των επιστημόνων οι οποίοι και εγκαταλείπουν τη χώρα (brain drain)», παρατηρεί μιλώντας στην «Κ» ο γενικός γραμματέας Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων, Λόης Λαμπριανίδης. «Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας έφτασε στα όριά του», προσθέτει. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση πρέπει να αποδοθεί σε διαρθρωτικά χαρακτηριστικά της οικονομίας μας, όπως το μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων, η άρνηση συνεργασίας μεταξύ των επιχειρήσεων, η χαμηλή καινοτομικότητα, η χαμηλή προστιθέμενη αξία και η χαμηλή εξωστρέφεια …» («Με πτυχίο 7 στους 10 Έλληνες μετανάστες», ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, 17.04.2016).

Πρόκειται για  το περιβόλι της Παναγιάς. Απορίας άξιον πως επιβιώνει χώρα αυτή.

Χιλιάδες αντινομίες εμφιλοχωρούν στις τρείς φράσεις που έχουμε επισημάνει.

Πριν προχωρήσουμε, θέλουμε να τονίσουμε  ότι οι επισημάνσεις του κ. Λαμπριανίδη είναι  γενικά σωστές αλλά άχρηστες, αν δεν μας πει – ίσως το λέει ήδη στη μελέτη που έγινε και της οποίας ήταν ο επιστημονικός υπεύθυνος – τους ακριβείς λόγους που συμβαίνουν όλα αυτά τα αξιοπερίεργα και εν πολλοίς ακατανόητα για πολιτισμένη χώρα και χώρα μέλος της ΕΕ.

1.    Στην Ιατρική Αθηνών υπάρχουν 900 περίπου μέλη ΔΕΠ. Περισσότερα από το Παν. Ιωαννίνων. Μήπως το κόστος οφείλεται σε αυτό;

2.    Το ποσοστό το των πτυχιούχων είναι  μικρό, γιατί δεν υπάρχουν κατάλληλες θέσεις στην οικονομία. Δεν υπάρχει πρότυπο ανάπτυξης αλλά αχταρμάς

3.    Δεν υπάρχει μοντέλο ανάπτυξης αλλά «ο καθένας για  τον εαυτό του». Όλοι έχουν αυτονομηθεί, δεν υπάρχει ιεραρχία, αξιοκρατία, διαφάνεια και λογοδοσία. Αυτοί που δουλεύουν σοβαρά και τιμούν το ρόλο και το μεροκάματο, απλά έχουν φιλότιμο και αρχές

4.    Κανένα μοντέλο ανάπτυξης δεν πρόκειται να αποδώσει στην Ελλάδα αν δεν ξηλωθεί όλο το σύστημα και οι μηχανισμοί που έχουν εγκατασταθεί προς ίδιον όφελος των μελών του. Για παράδειγμα μπορούμε να αναρωτηθούμε τι ρόλο παίζει το υπουργείο Περιβάλλοντος όταν η Ελλάδα είναι  ένας απέραντος σκουπιδότοπος

5.    Τα στατιστικά στοιχεία - συνήθως ελάχιστα και πολύ καθυστερημένα -  είναι μόνον για φιγούρα και για να παίζουν οι δημοσιογράφοι. Κανένας φορέας του δημοσίου, αλλά ούτε και του ιδιωτικού τομέα δεν ασχολείται με αυτά

Μπορούμε να συνεχίσουμε αλλά, αυτά αρκούν για να στηριχθεί η άποψή μας. Κανείς αρμόδιος δεν είναι σε θέση να επεξεργαστεί αναπτυξιακό σχέδιο ή δε θέλει.

Δεν βλέπουμε φως και απλά ελπίζουμε ότι θα γίνει κάποτε το θαύμα.