Όλοι οι παράγοντες μικροί και μεγάλοι του
τόπου ξαφνικά κλαίνε και οδύρονται για τη πιθανή απώλεια θέσεων εργασίας εδώ
και εκεί και μάλιστα, με περισσά κροκοδείλια δάκρυα, για τους εργαζομένους στα
τηλεοπτικά κανάλια.
Και γιατί οι ίδιοι δεν ασχολούνται με τους ανέργους
και ιδιαίτερα τους νέους;
Μήπως δεν είναι λογικό να γίνει αναδιάρθρωση των οικονομικών
δραστηριοτήτων και έτσι να χαθούν θέσεις εργασίας σε πολλούς τομείς ή να κλείνουν
ολοσχερώς και να αναδυθούν νέες δραστηριότητες με νέες απαιτήσεις σε προσόντα, σχέσεις
εργασίας και τρόπους απασχόλησης;
Εμείς εδώ έχουμε ως μόνη φροντίδα τα κεκτημένα
και το πείσμα να μη θέλουμε να αλλάξει τίποτε.
Άκρα του τάφου σιωπή είναι το σύνθημά μας.
ΥΓ: Το σχόλιό μας γίνεται με αφορμή τις τηλεοπτικές
άδειες και ανεξάρτητα από την άποψή μας για τη διαδικασία χορήγησης αδειών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου