Εντυπώσεις από ένα σύντομο ταξίδι στη Σπάρτη …

·         Το ταξίδι από την Αθήνα είναι πλέον σύντομο (2 1/2 ώρες), άνετο και ασφαλές (αν δε κάνεις κουταμάρες). Ο δρόμος δεν είναι ελκυστικός ως χάραξη και τουλάχιστον αυτήν την εποχή του χρόνου δεν είναι δημοφιλής. Φαίνεται να μην έχει για τη Σπάρτη και την περιοχή νοτίως της, τα αποτελέσματα που έχει ο δρόμος ταχείας κυκλοφορίας προς Καλαμάτα. Ίσως (και μακάρι) η εικόνα αυτή να ανατραπεί συντόμως, Το ερώτημα βέβαια παραμένει: ποια ήταν η ανάγκη κατασκευής του δρόμου όταν με τα σημερινά δεδομένα ο παλιός δρόμος Σπάρτης  Τριπόλεως όπως αναβαθμίστηκε πρόσφατα, είναι επαρκέστατος και άνετος για την παρούσα κίνηση και κατά 30 Km συντομότερος;    

·         Η πόλις διαθέτει ένα καλό ρυμοτομικό σχέδιο, αλλά κανείς δε φρόντισε να το επεκτείνει καθώς αυξάνεται ο πληθυσμός της πόλεως. Μετά το αρχικό ρυμοτομικό σχέδιο, υπάρχει το ελληνικό χάος και η ακτινική εξάπλωση της πόλεως κατά μήκος δρόμων

·         Τα παλαιά διάσπαρτα κτήρια που διασώζονται δείχνουν μια αρμονική ανάπτυξη της πόλεως του χάθηκε και έδωσε τη θέση της σε ένα αρχιτεκτονικό αλαλούμ, κοινώς κιτς και μιας αισθητικής που χάθηκε δια παντός (;)

·         Η πόλις υποφέρει από τα αυτοκίνητα, αν και χειμώνας, και φαίνεται να μην υπάρχει λύση. Και προφανώς τους μήνες των μεγάλων τουριστικών ροών τα πράγματα θα γίνονται δυσκολότερα

·         Η πόλις φαίνεται να μην εκτιμά το γεγονός ότι βρίσκεται επί μιας εύφορης γης και εν μέσω πορτοκαλεώνων, που θα έπρεπε να αξιοποιηθούν παντοιοτρόπως

·         Η πόλις φαίνεται να αγνοεί το ιστορικό της παρελθόν και να έχει παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια ανάδειξής του και αξιοποίησης της ευημερίας που μπορεί να φέρει στην πόλη το ιστορικό της όνομα και η αρχαία αίγλη της

·         Ο θρυλικός Ευρώτας έχει υποβαθμιστεί σε ανοιχτό αγωγό και δεν υπάρχει κανένα σχέδιο και κανένα έργο ανάδειξης και αξιοποίησής του, εκτός και αν υπάρχει και δεν το είδαμε 

·         Ο Μυστράς, το θαυμάσιο αυτό βυζαντινό έργο, στέκει μάλλον ορφανό από εμφανή τουλάχιστον φροντίδα και την αίγλη που θα έπρεπε να το περιβάλλει και να το αναδεικνύει. Το σημερινό χωριό Μυστράς προδιαθέτει αρνητικά τον επισκέπτη. Θα έπρεπε να υπάρχουν σύγχρονες τηλεματικές εφαρμογές ανάδειξης του θαυμασίου τοπίου που ανοίγεται στα μάτια των επισκεπτών από τα ύψος της βυζαντινής και μεσαιωνικής κάστροπολιτείας

·         Δεν υπάρχουν αποδείξεις ούτε καν ενδείξεις ότι η πόλις και η περιοχή διαθέτει παραγωγικές δραστηριότητες κλίμακος και βιομηχανική υποδομή και δραστηριότητες που θα λειτουργούν και ως πόλος έλξης δυναμικών νέων που πιστεύουν και οραματίζονται ένα ελπιδοφόρο μέλλον

·         Είναι θλιβερό το θέαμα του ερειπωμένου ξενοδοχείου Ξενία και η αδυναμία ανάληψης πρωτοβουλίας ανακίνησης και λειτουργίας του. Δείγμα και αυτό υποβάθμισης της δημόσιας ζωής και της απαξίωσης της κοινωνικής λειτουργίας της πόλεως

·         Το περίφημο μωσαϊκό της Ευρώπης είναι  φυλακισμένο σε ένα μικρό και ανυπόληπτο κτήριο 

      και προφανώς μη ή δύσκολα επισκέψιμο. Όνειδος για την πόλη, την Ιστορία της και τη          σημασία του μωσαϊκού

·         Επισκεφτήκαμε ένα μικρό χωριό στους πρόποδες του Ταϋγέτου, σε σχετικά μικρή απόσταση από το κεφαλοχώρι Ξηροκάμπι, τη Κουμουστά (βλέπετε και το https://notospress.gr/mobile/news.php?id=9755). Ο δρόμος πηγαίνει παράλληλα στο δραστήριο ποταμάκι Ρασίνα (Ερασίνος), οι πηγές της/του οποίας/ου ξεκινούν και από τη Κουμουστά. Ο δρόμος για αυτοκίνητα προς το απομονωμένο χωριό έγινε με έξοδα μεταναστών πατριωτών ίσως και με τη μεσολάβηση κάποιου πολιτικού. Το χωρίο εκτείνεται σε δυο συνοικίες και σήμερα υπάρχουν ανακατασκευασμένα 5-10 πέτρινα σπίτια. Μάλιστα ένα χτίζεται τώρα. Φυσικά δεν υπήρχε ψυχή εκτός από τις φωνές 2 ή 3 εργατών στο προς ανέγερση σπίτι. Η πλατεία με τα τρεχούμενα νερά, ένα μεγάλο πλάτανο πλακοστρωμένη, νοικοκυρεμένη και με τη σχετική πινακίδα τους Ευρωπαϊκής Ενώσεως, χρήματα της οποίας επενδύθηκαν στην Κουμουστά. Μας προξένησε εξαιρετική εντύπωση η επιμονή των ανθρώπων να αναβιώσουν τα πατρικά τους σπίτια, έστω και αν τα χαίρονται για λίγες ημέρες το χρόνο και οι ακατάλυτες ρίζες για τα πατρογονικά εδάφη, ακόμα και αν αυτά δεν είναι σε θέση να κρατήσουν το σημερινό Έλληνα, γιατί δε διαθέτουν πλουτοπαραγωγικούς πόρους και οι ίδιοι αδυνατούν να ανακαλύψουν νέους.

·         Η θέα του Ταϋγέτου από πολλά σημεία 

(δυστυχώς όχι όλα) της πόλεως, μοναδική

Και ένα γενικότερο ερώτημα:

Με αφορμή το νέο χωριό Μυστράς και τον θαυμάσιο Μεσαιωνικό χώρο, αναρωτιέται κάνεις γιατί οι σύγχρονοι Έλληνες δεν μπόρεσαν και δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν μια δυναμική που να μπορεί να συντηρήσει προοδευτικές κοινότητες νέων και ωριμότερων κατοίκων, που θα είναι αυτάρκεις και θα εξελίσσονται οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά;

Είναι μια σύγχρονη τραγωδία να περιμένει όλη η Ελλάδα, ακόμα και οι ευλογημένοι τόποι, με παραγωγικές δυνατότητες και δυναμικούς ανθρώπους, να παραμένουν σε χειμερία νάρκη και η μόνη τους έννοια να είναι να προετοιμάζονται από τις ημέρες του Πάσχα να δεχτούν τους Έλληνες και ξένους τουρίστες. Ναι εκείνους που θα αφήσουν χρήματα, θα καταναλώσουν τα εισαγόμενα κυρίως προϊόντα, θα ανεχθούν τις παραξενιές της οπισθοδρομικής κοινωνίας, θα συμβάλλουν στη ρύπανση κάθε είδους και θα ενδυναμώσουν τη πεποίθηση ότι δε χρειάζεται να κάνουμε εμείς οι γηγενείς τίποτε άλλο, παρά μόνον να περιμένουμε την επόμενη Άνοιξη. Δηλαδή και την επόμενη άνοιξη ραγιάδες.