Αλληλεγγύη πεταμένη στα σκουπίδια …

Η ​​κουλτούρα της προσφοράς έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια με ευεργετικά αποτελέσματα. Πρόσφατο τρανό παράδειγμα, η αλληλεγγύη που ξεχείλισε τις πρώτες μέρες μετά τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου. Αμέσως κινητοποιήθηκαν χιλιάδες πολίτες από ολόκληρη τη χώρα και με όποιον τρόπο μπορούσε ο καθένας. Εδωσαν αίμα στα δημόσια νοσοκομεία, προσέφεραν φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα. Ηταν μάλιστα τόσο γενναιόδωρη η προσφορά που κάποια στιγμή ένας από τους δημάρχους των περιοχών που επλήγησαν, ο δήμαρχος Ραφήνας, έβγαλε ανακοίνωση λέγοντας «δεν μπορούμε να διαχειριστούμε άλλα φορτία με τρόφιμα. Μη στέλνετε άλλα».

Οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν, πριν από λίγες μέρες, είναι ντροπιαστικές. Δεκάδες συσκευασίες με εμφιαλωμένα νερά εκτεθειμένες στον ήλιο.

Η ενεργή κοινωνία των πολιτών έκανε, λοιπόν, αισθητή την παρουσία της. Εκανε το χρέος της. Δεν έλειψε η αλληλεγγύη. Αυτό που έλειψε είναι αυτό που, δυστυχώς, πάντα λείπει και αποτελεί τη μεγαλύτερη κακοδαιμονία της ελληνικής πολιτείας. Η οργάνωση και η ορθή διαχείριση. Οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στις εφημερίδες και το Διαδίκτυο, πριν από λίγες μέρες, είναι ντροπιαστικές. Δεκάδες συσκευασίες με εμφιαλωμένα νερά εκτεθειμένες στον ήλιο, κούτες με ρούχα και άλλα αντικείμενα, συσκευές και στρώματα που προορίζονταν για την ανακούφιση των πληγέντων, όχι μόνο δεν βρήκαν τον προορισμό τους, αυτούς που τα είχαν ανάγκη, αλλά πετάχτηκαν σαν σκουπίδια, αφέθηκαν αφύλαχτα είτε να σαπίσουν είτε να γίνουν στόχος πλιατσικολόγων … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ 15:17, 30 Σεπτεμβρίου 2018).

Έτσι μπράβο.

Πέρασε η φούρια και  οι αρμόδιοι επέστρεψαν στις συνήθεις ασχολίες τους. Όχι βέβαια στις εργασίες για τις οποίες μισθοδοτούνται, αλλά αυτές τις άλλες που κάνουν παράλληλα και  εν ώρα εργασίας. Για να τσοντάρουν στο μισθό και  να τα βγάλουν πέρα οι άνθρωποι στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Ιδιόκτητο σπίτι, αυτοκίνητο ή αυτοκίνητα, iPhone, φροντιστήρια, διακοπές, κοινωνική ζωή, κα.

Τι περιμένατε φίλτατοι. Συμπεριφορά Ελβετών, Γερμανών, πολιτισμένων πολιτών σύγχρονων κοινωνιών. Εδώ είναι όπως άλλωστε έχουμε τtορίσει όλοι αυτόνομοι και ο καθένας κάνει ότι του ‘ρθει, μια και  κανένας δεν τους ελέγχει και κανένας δεν απαιτεί απόδοση, αποτελεσματικότητα ούτε καν παρουσία ην υπηρεσία.

Η τέλεια Δημοκρατία. Όχι παίζουμε.