Ο μονόδρομος της ισχυρής ανάπτυξης …

Οι εκλογές δίνουν την ευκαιρία στην Ελλάδα να αλλάξει σελίδα, πολιτικά και οικονομικά. Πώς μπορούμε να βγούμε από την κρίση; 

Η Ε.Ε. πρέπει να βοηθήσει την Ελλάδα να λάβει μέτρα υπέρ των επενδύσεων, όπως η μείωση των φόρων. Πρέπει οι στόχοι του προγράμματος να αναθεωρηθούν, από τους βαρύτατους βραχυπρόθεσμους που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας όταν έφερε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. 

Ο μόνος τρόπος για να βγούμε από τη δεκάχρονη κρίση είναι η ραγδαία ανάπτυξη. Η ελληνική οικονομία πρέπει να τρέξει με πολύ γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης. Η γοργή ανάπτυξη έχει πολλαπλά πλεονεκτήματα. 

Πρώτο, δίνει αυξημένο εισόδημα σε όλους. Δεύτερο, δίνει πραγματική δουλειά και μειώνει ριζικά την ανεργία. Τρίτο, δίνει αυτόματα πιο πολλούς φόρους στο κράτος και δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο, που μπορεί να εκμεταλλευθεί η κυβέρνηση για να μειώσει τους συντελεστές φορολογίας και να βοηθήσει περαιτέρω την ανάπτυξη. Τέταρτο, αυξάνει τις εργασιακές εισφορές και μειώνει το ποσό που χρειάζεται να δίνει το κράτος στο συνταξιοδοτικό για να μην καταρρεύσει. Ετσι, αυξάνει επιπλέον τον δημοσιονομικό χώρο. Πέμπτο, δίνει τη δυνατότητα στο κράτος να αποπληρώσει σε βάθος χρόνου όλα τα δάνειά του προς Ε.Ε. και ιδιώτες. Εκτο, φέρνει σε καλύτερη θέση μερικές από τις υπερδανεισμένες επιχειρήσεις και μειώνει σε κάποιο βαθμό την πίεση στις τράπεζες από τα κόκκινα δάνεια … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, 23.06.2019).

Μιλά η λογική. Αλλά το ακροατήριο φαίνεται να μη διαθέτει επαρκή εκπαίδευση και κατάλληλη Παιδεία ώστε να κατανοεί την πραγματικότητα. Δεν τη κατανόησε και τον Ιανουάριο του 2015, αλλά  και τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους. Το ερώτημα είναι αν είναι σε θέση να αξιολογήσει με κρίση ενεργού και δικαίου πολίτη την πραγματικότητα που τίθεται ενώπιόν του την 7^η Ιουλίου 2019.

Το άρθρο του καθηγητή κ. Νίκου Οικονομίδη πιστεύουμε ότι μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την πραγματικότητα και να διαμορφώσουμε αντικειμενική θέση σχετικά με τις ανάγκες και τις προοπτικές της χώρας.

Σε σχέση με το «πολύ αξιόλογο και μορφωμένο εργατικό δυναμικό». Η Ελλάδα πρέπει να επιδοθεί σε μια γιγαντιαία κινητοποίηση ανάπτυξης της Έρευνας, της Τεχνολογίας και της Καινοτομίας. Στο τομέα αυτό υστερεί δραματικά και καμιά κυβέρνηση από το 1980 μέχρι σήμερα δε κατάφερε να παρακολουθήσει τις διεθνείς εξελίξεις και να διαμορφώσει περιβάλλον δημιουργίας και αξιοποίησης. Μπορεί να το κάνει τώρα, αλλά χρειάζονται καινοτόμα εργαλεία και μακροπρόθεσμη στρατηγική και μεγάλης κλίμακας διεθνείς συνεργασίες.

Η Ελλάδα πρέπει να μελετήσει τα επιτυχημένα Ε&Τ&Κ συστήματα άλλων χωρών και κυρίως να αποφασίσει ότι έρευνα δε γίνεται με μονίμους υπαλλήλους. Ο μέσος χρόνος «ερευνητικής ζωής» ενός καλού αλλά όχι εξαιρετικού και πρωτοπόρου ερευνητού είναι η δεκαετία και με βάση το δεδομένο αυτό πρέπει να διαμορφωθούν δυνατότητες απασχόλησης και αξιοποίησης του ερευνητικού δυναμικού σε άλλους παραγωγικούς τομείς της χώρας, μετά το χρόνο αυτό.

Ελπίζουμε οι επιτελείς που σχεδιάζουν τις πολιτικές της χώρας να λάβουν σοβαρά την παράμετρο αυτή και διαμορφώσουν νέους κανόνες επιλογής, αξιολόγησης, ανάδειξης και κινητικότητας των ερευνητών.