Η φιλανθρωπία τιμωρείται στην Ελλάδα …

Πριν από τις εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μιλήσει θετικά για τον εθελοντισμό και για τη συμβολή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην κοινωνική πρόνοια. Αναγνώρισε και επαίνεσε μια πραγματικότητα που πολλοί πολιτικοί αποφεύγουν, ορισμένοι αριστεροί μάλιστα την απαξιώνουν.

Μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της ανάγκης για φροντίδα σε αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Ιδρύματα παντός καιρού όπως του Νιάρχου και του Μποδοσάκη, άλλα ειδικευμένα σε κάποιον δύσκολο τομέα, όπως το παιδικό τραύμα, η εγκεφαλική παράλυση, ο αυτισμός, γηροκομεία, ασυνόδευτα παιδιά, ο κατάλογος είναι μακρύς και πανελλήνιος. 

Ακόμη και σε μικρές πόλεις της επαρχίας λειτουργούν ομάδες, με διάφορες μορφές και σχήματα, που προσφέρουν εθελοντικά βοήθεια εκεί που υπάρχει ανάγκη. Ας φανταστούμε πώς θα ήταν η Ελλάδα αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί. … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, 10.11.2019 : 21:01).

Καλώς τα επισημάνει ο κ. Παναγής Βουρλούμης.

Αλλά φαίνεται, κάποιοι έχουν μεγάλο προσωπικό όφελος και πάνε κόντρα στη λογική.

Η φιλανθρωπία  πρέπει να ενθαρρύνεται, να υπόκειται σε κανόνες, αλλά και να μην φορολογείται.