Μια μικρή, πικρή ιστορία ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ 2020, 31 …

Το σπίτι μας βρίσκεται σε μια μικρή πλατεία στο Χολαργό.

Εδώ και χρόνια πρωινές και απογευματινές ώρες, χωρίς να αποκλείονται και οι υπόλοιπες, καθημερινώς σκυλιά όλων των μεγεθών, ράτσας και χρωμάτων συνηθίζουν να βγάζουν βόλτα τους κυρίους ή τι κυρίες με τους οποίους συγκατοικούν.

Έχουν ανακαλύψει ότι ο δήμος διατηρεί πράσινο χορτάρι (γκαζόν) σε τμήμα της πλατείας, με το  σκεπτικό να παίζουν εκεί τα παιδιά της γειτονιάς. Σχετικά δε πρόσφατα ο δήμος ξοδεύοντας; πολλά χρήματα έβαλε νέο χορτάρι καλής ποιότητας.

Το χορτάρινο αυτό χαλί της πλατείας όμως ανακάλυψαν και τα ευγενή τετράποδα και εκεί χέζουν (ζητώ συγγνώμη για την λέξη, αλλά αυτό ακριβώς κάνουν) και κατουράνε περισσότερες της μιας φοράς. Οι εκπαιδευμένοι από τους σκύλους κύριοι και κυρίες άλλοι τα μαζεύουν για να δείξουν την Παιδεία τους και άλλοι τα αφήνουν ως δώρο και σήμα κατατεθέν της δικής τους Παιδείας.

Έτσι τα δυστυχή παιδιά περιορίζονται στο τμήμα της πλατείας που είναι  λιθόστρωτο.

Οι διαμαρτυρίες μας προς το δήμο έχουν πέσει στο κενό, Έτσι τα σκυλιά και ιδιαίτερα τώρα με τα εξειδικευμένα μέτρα υπέρ των τετραπόδων, οργιάζουν στο γκαζόν της πλατείας, με σύμμαχο το νόμο και την ανοχή των εντεταλμένων οργάνων.

Πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο δεν συμβαίνει αυτό.

Εμείς εδώ πρωτοτυπούμε και δείχνουμε τον πολιτισμό των απόγονων των αρχαίων Ελλήνων.