Διθύραμβοι για την Αθηναϊκή Ριβιέρα εγκατάλειψη και απαισιοδοξία για τη Ριβιέρα της Ανατολικής Αττικής …

Ντόλτσε βίτα στην Αθηναϊκή Ριβιέρα

Η εν λόγω παραλία –ή ριβιέρα– έχει μήκος 70 χιλιόμετρα. Το 1954 η εφημερίδα «Καθημερινή» είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο που ανέπτυσσε την καθόλου αυτονόητη άποψη ότι η παραλία της Αθήνας θα μπορούσε να εξελιχθεί και να γίνει πιο δημοφιλής από την Κυανή Ακτή της Γαλλικής Ριβιέρας. 

Resorts πολλών αστέρων, παραλίες, beach bars και εμπνευσμένα εστιατόρια απογειώνουν τη δική μας ακτογραμμή-έκπληξη. © ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ 

Λίγα χρόνια μετά, ξεκίνησε ο ανασχεδιασμός της, με τα «Αστέρια» της Γλυφάδας να κάνουν την αρχή και τον ελληνικό κινηματογράφο να προβάλλει μια εικόνα γλυκιάς ζωής με φόντο την ευρύτερη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικές οι εικόνες από το αεροδρόμιο στο Ελληνικό, το πρώτο στη χώρα, με τα μαντίλια στον λαιμό των κοσμογυρισμένων κυριών να ανεμίζουν, τις καμπάνες του «Αστέρα», το θαλάσσιο σκι στα γαλαζοπράσινα νερά του Λαιμού, τις διαδρομές των παλιών κάμπριο αυτοκινήτων από το Φάληρο έως τη Βάρκιζα … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ LIFE, 16.10.2020 • 07:00).

Θαυμάζουμε όλους όσους θαυμάζουν την Αθηναίική Ριβιέρα (που θα γίνει, αλλά προς το παρόν βρίσκεται μόνον στα όνειρα τους).

 

Δε λέμε οι προοπτικές είναι εξαιρετικές και αν την ακτογραμμή από το Φάληρο έως το Σούνιο την είχαν Ιταλοί, ή Γάλλοι, ή Ολλανδοί, θα έτριβε τα μάτια τους όλος ο πολιτισμένος και εκλεπτυσμένος πληθυσμός του Πλανήτη.

 

Αλλά την έχουν στα χέρια τους οι σκουπιδολάγνοι Έλληνες, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες της φωτιάς, η Εκκλησία (θου φυλακήν το στόματί μου Κύριε), γίγαντες της τοπικής αυτοδιοίκησης δήμαρχοι, βουλευτές μοναδικών ικανοτήτων και άλλοι παρατρεχάμενοι της εξουσίας και τους συστήματος.

 

Και βέβαια όλοι αυτοί μελετούν εμβριθώς την ανάπτυξή της και το μετασχηματισμό της σε μοναδικό προορισμό και χάρμα ιδέστε. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι κάποτε θα αποφασίσουν, ίσως έρθει και ο κ. Ρέντζο Πιάνο ή άλλος αστήρ και τα πράγματα θα γίνουν όπως πρέπει. Και θα τρέχει το χρήμα με ουρά.

 

Εμείς όμως θέλουμε να επικεντρωθούμε στη άλλη «ριβιέρα», αυτήν της Ανατολικής Αττικής που δεν είναι στα πλάνα κανενός και είμαστε σίγουροι ότι εκτός από τους κατοίκους της κανείς άλλος δεν ξέρει που βρίσκεται καν.

 

ΟΙ αρετές της είναι πολλές, οι ιστορικοί τόποι πολλοί, η ακτογραμμή εξαιρετική, η φύση σχεδόν ανέγγιχτη, το κλίμα ήπιο και γενικά εξαιρετικό, αν και εκτεθειμένη στον Βορρά. Η έκθεση όμως αυτή την κάνει δροσερή τους θερινούς μήνες και ιδιαίτερα ευχάριστη,

 

Στα μειονεκτήματά της η άναρχη δόμηση, η επικράτηση των αυθαίρετων, οι ανεπαρκείς και ίσως κακές υποδομές, ο σχεδόν ανύπαρκτος, χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός, προνομιούχος προορισμός των καταπατητών λόγω εκτεταμένων δασικών εκτάσεων, οι οποίοι επιλέγουν τους εμπρησμούς ως μέσο εκτόνωσης και των ιδίων και των αδιεξόδων του συστήματος.

 

Δε μας αρέσει να λέμε πολλά.

 

Αλλά η Ανατολική Αττική αξίζει ένα γενικό χωροταξικό, πολεοδομικό και αναπτυξιακό (οικονομικό/επιρρηματικό) σχεδιασμό για να αξιοποιηθούν τα φυσικά της προσόντα, να προστατευτεί το περιβάλλον και η πολιτιστική της κληρονομιά. Μόνον έτσι θα βελτιωθούν οι υποδομές της και θα γίνουν σοβαρές επενδύσεις να βρουν απασχόληση οι γηγενείς και τα παιδιά τους.