Τα γεωπολιτικά μυστικά της κλιματικής κρίσης …

Τα μηνύματα είναι σαφή εδώ και αρκετές δεκαετίες και οξύνονται τα τελευταία χρόνια

Η πανδημία της CΟVID-19 έπιασε απροετοίμαστη την ανθρωπότητα, με αποτέλεσμα τους πρώτους μήνες να μην υπάρχουν ούτε οι ελάχιστες αναγκαίες ποσότητες σε μάσκες και αναπνευστήρες. Η λόγω χαμηλού κόστους παραγωγή μόνο στην Κίνα ανέδειξε τόσο τις αδυναμίες και την έλλειψη προνοητικότητας της Δύσης όσο και χαρακτηριστικά σημεία αδυναμίας του υφιστάμενου μοντέλου παγκοσμιοποίησης.

Φωτ. ΑP

Ενα μοντέλο που είναι πια αποδεκτό ότι πρέπει να μετασχηματιστεί από τη δομή του Shareholder Capitalism (καπιταλισμός των μετόχων, με αποκλειστικό ενδιαφέρον το κέρδος) σε Stakeholder Capitalism (καπιταλισμός των συμ-μετόχων, δηλαδή ισότιμο ενδιαφέρον για περιβάλλον, κοινωνία, μετόχους) … (κΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, 09.08.2021 • 14:10).

Τα διαβάζουμε και τρομάζουμε.

 

Πως τα κατάφερε ο «Δυτικός Κόσμος» να είναι σχεδόν απόλυτα εξαρτημένος από την Κίνα. Ή και από χώρες που επηρεάζονται από την Κίνα ή είναι παντελώς ξεχασμένες από το ΔΚ και οι ανάγκες τους να αγνοούνται ή η συνδρομή του ΔΚ να είναι ανεπαρκής ή/και περιστασιακή;

 

Δύο διαστάσεις μας ενδιαφέρουν εν προκειμένω:

1. Σε ποιο βαθμό η Ελλάδα ως κοιτίς του Πολιτισμού και των πανανθρώπινων ιδεωδών μπορεί να αναλάβει ενεργό ρόλο σε θέματα που σχετίζονται με τη συνολική ανάπτυξη του Πλανήτη και των χωρών που υστερούν δραματικά, σε ικανότητα ευημερίας των λαών τους (και όχι ανάπτυξης κατά τα δυτικά πρότυπα)
2. Τι πρέπει να κάνει «η πτωχή πλην τιμία Ελλάς», ώστε να αντιμετωπίσει ως κράτος και ως κοινωνία τις προκλήσεις του μέλλοντος που δεν είναι πλέον τόσο μακριά, αλλά μπροστά στα μάτια μας.

Ίσως εμείς ως άτομα πήραμε υψηλά τον αμανέ. Και δε μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία που χαράσσουν οι μεγάλες δυνάμεις και οι χώρες επιρροής, ούτε και μπορούμε να συμβάλλουμε με τα φτωχά μας μέσα και ικανότητες.]

 

Ωστόσο  ως σκεπτόμενοι πολίτες αγωνιούμε για τα όσα συμβαίνουν και δε βλέπουμε κινητικότητα προς τη κατεύθυνση αυτή, ώστε να δημιουργείται κάποια αισιοδοξία ότι κάτι καλό θα συμβεί. Η απουσία της Ελλάδος από το διεθνές γίγνεσθαι είναι εμφανέστατη και άκρως προβληματική.

 

Η χώρα αντιμετωπίζει συνεχείς κρίσεις που έχουν ως βάση το τρόπο που σκέπτονται οι νεοέλληνες και τον τρόπο που έχουμε οργανωθεί ως κοινωνία. Έχουμε εκχωρήσει κάθε δικαίωμά μας στο άθλιο πολιτικό σύστημα το οποίο μας έχει όλους τους χεριού του. Πλουτίζει, μας δίνει καθρεφτάκια και χάντρες για να μας ξεγελάσει και έχει βάλει δυναμίτες στις βασικές αξίες, στις αρχές μας, στην παράδοση και στον πολιτισμό μας. Η χώρα βυθίζεται καθημερινά στην ανυποληψία, την ανευθυνότητα, στην έλλειψη γνώσεων, στην προκλητική προβολή του εφήμερου, της καλοπέρασης, της διαπλοκής, της χαμέρπειας. 

Είναι άραγε δυνατόν να ανακάμψει; Τι περιμένει;

 

Μα τον ιστορικό ηγέτη που θα ανατρέψει το σύμπαν της Ελληνικής πραγματικότητος και θα δείξει το δρόμο προς την ευημερία και τον ενάρετο κύκλο.

 

Αλλά το σύστημα δεν παράγει ηγέτες όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν (βλέπετε π.χ. https://simpleandclear.blogspot.com/2008/05/blog-post_2641.html).  Άρα …

 

ΥΓ: Προτείνουμε να διαβάσετε και το https://simpleandclear.blogspot.com/2016/02/blog-post_28.html