Στρατηγικές επιλογές και προφάσεις εν αμαρτίαις …

Στον απόηχο της ΔΕΘ, την τιμητική τους έχουν αναφορές στην εθνική και οικονομική στρατηγική. Η επίκληση της στρατηγικής είναι, αναμφίβολα, δελεαστική. Στην πράξη όμως, όχι μόνο μένει στα χαρτιά, αλλά και χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει αδυναμίες και να δώσει μια ψευδεπίγραφη αίσθηση στόχου. Δουλεύοντας με ανώτερα στελέχη για τη στρατηγική των εταιρειών τους, αρχίζω με την ερώτηση «τι εννοούμε όταν λέμε ότι κάτι είναι «στρατηγικό»;». Οι πιο ενθουσιώδεις απαντούν «ό,τι βοηθάει τη μακροπρόθεσμη επιτυχία». Αλλοι υπογραμμίζουν την ευθυγράμμιση των οργανωτικών επιλογών με έναν κεντρικό στόχο. Οι σκωπτικοί λένε ότι ««στρατηγικό» είναι αυτό που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με άλλον τρόπο, ή αυτό που η διοίκηση θέλει να περάσει χωρίς πολλά ερωτήματα». Δυστυχώς, όλοι τους έχουν δίκιο … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΨΕΙΣ, 19.09.2021 • 20:58).

Μας αρέσει να διαβάζουμε απόψεις που ξεφεύγουν από τα στερεότυπα και απευθύνονται σε σοβαρούς εγκεφάλους που διαθέτουν άποψη και κρίση.

 

Αμφιβάλλουμε αν είναι κατάλληλες για το πολιτικό σύστημα, το οποίο έχει άλλη οπτική για τα πράγματα και το μέγιστο ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στην επανεκλογή του και τα άμεσα ή το πολύ τα εντός τετραετίας αποτελέσματα.

 

Διαπιστώνουμε και πάλι ότι Περιβάλλον είναι κάτι άγνωστο, περιθωριακό, ελάχιστα ενδιαφέρον και εν τέλει ακατάλληλο ή ασύμβατο με τις αναπτυξιακές βραχυπρόθεσμες «στρατηγικές» των κυβερνήσεων. Το παράδειγμα της επιδότησης του κ. Ριμπολόβλεφ με 4 και πλέον εκατομμύρια € για να κάνει επενδύσεις σε ιδιωτικό νησί είναι επιεικώς εξοργιστικό. Εκεί το κράτος δεν μπορεί καν να πατήσει το πόδι του και άρα οποιοσδήποτε νόμιμος έλεγχος είναι στην κυριολεξία «εκτός Νόμου».

 

Όσο για τις περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ διαβάστε και παρακολουθείστε (βλέπετε https://attikoparko.blogspot.com/ ) το ξήλωμά τους με το εξοργιστικό παράδειγμα αυτό της Βραυρώνος, που τη ξεπατώνουν – χωρίς καν κάποια αναπτυξιακή διάσταση πλην της αναμενομένης οικοπεδοποίησης μιας μοναδικής και μεγάλης οικολογικής αξίας περιοχής -  με το πρόσχημα το άχρηστο και δαπανηρότατο αντιπλημμυρικό του μικρού γλυκού αρχαίου ποταμού, που ποτέ δε δημιούργησε μεγάλα πλημμυρικά φαινόμενα, Ερασίνου.