Τα έχουμε σχεδόν όλα πει στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά, αλλά η παραλυσία συνεχίζεται …

Οι «αναλυτές» γράφουν και ξαναγράφουν τα ίδια και τα ίδια. Η δική μας συντομότατη ανάλυση, για την Ελλάδα του σήμερα:

 Όλα στα χέρια του πρωθυπουργού. Η χώρα δεν παράγει ηγέτες. Κανείς δεν αξιολογείται. Όλοι έχουν αυτονομηθεί. Η Βουλή φτιάχνει παρανόμους και παρανομούντες, νύχτα και με 3-4 βουλευτές παρόντες (άρα με άνωθεν εντολές). Οι Νόμοι είναι καταρρακωμένοι και ανίσχυροι, γιατί παραβιάζονται ασύστολα από τους εντεταλμένους χωρίς συνέπειες. Δεν υπάρχουν γνώσεις ή είναι ελλιπέστατες. Δεν υπάρχει Δημόσια Τάξη. Οι δομές του κράτους απαρχαιωμένες, εν πολλοίς άγνωστες, ανεξέλεγκτες, καταφύγιο κομματόσκυλων και ανικάνων. Η Δικαιοσύνη στον πλούσιο, ανεξέλεγκτο και σκοτεινό κόσμο της. Η εθνική άμυνα σχεδόν με μόνον στρατηγικούς, στα χέρια ποιων; Τα ΑΕΙ με μόνον καθηγητές, καθηγητές πολιτικούς, καθηγητές συγγενείς, καθηγητές ινστρούχτορες καναλιών της τιβί και καθηγητές φίλους κομμάτων. Η διαπλοκή σε έξαρση. Το ΕΣΥ σχεδόν μόνον προνομιακής πρόσβασης και προκλητικής εκμετάλλευσης των ασθενών. Ιδού εν τάχει μερικές από τις παθογένειες της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας και κράτους.

Πριν από χρόνια ζητήσαμε από τον τότε πρόεδρο της βουλής κ. Νίκο Βούτση να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Μας αγνόησε και αγνόησε και την πρότασή μας. Τα ίδια έκανε και ο διάδοχός του και νυν πρόεδρος κ. Κ. Τασούλας. - βλέπετε Απλά και Κατανοητά: Παραμένουμε αιθεροβάμονες … (simpleandclear.blogspot.com). 

Πολλά ακόμα μπορούν να λεχθούν. Όλα βέβαια αρνητικά, παρά το γεγονός ότι χάρις στους πακτωλούς χρημάτων από την ΕΕ, τα έργα που έγιναν κατ΄ αναγκη για να απορροφηθούν τα χρήματα με ότι έμεινε από τις κλοπές, τη διαπλοκή, τις κακοτεχνίες, τις άστοχες επιλογές και τη κομματίλα, η ζωή έγινε καλλίτερη και η χώρα εξελίχθηκε, χωρίς ποτέ να φθάσει σε ικανοποιητικά και συγκρίσιμα μεγέθη με τα υφιστάμενα στις άλλες χώρες της ΕΕ.
 
Και τώρα τι βλέπουμε; Μια ανοχύρωτη πολιτεία με όλες τις παθογένειες σε δημόσια προβολή και ένα πολιτικό σύστημα αλληλοκατηγοριών, λες και είναι κανένας ανεύθυνος και κανείς δεν έλαβε μέρος στο τεράστιο φαγοπότι που το έκανε πλούσιο, αλλά παραμένει επαρχιώτικο, κλεπτοκρατικό (δανειζόμαστε το χαρακτηρισμό από το ΚουΚουΕ) και πεισματικά ανίκανο να επεξεργαστεί σοβαρές λύσεις, ανίκανο έστω και να αντιγράψει άλλες κοινωνίες και κράτη σε ενάρετο κύκλο.