Τα χάλια των ΜΜΕ, συμπεριλαμβανόμενης και της κρατικής ΕΡΤ …

Στις 15 Οκτωβρίου το βράδι, είχαμε μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε τα αποτελέσματα του δευτέρου κύκλου των δημοτικών εκλογών.
 
Είχαν προηγηθεί επαναλαμβανόμενες συνεχώς «προκλητικές» διαφημιστικές προβολές των μοναδικών εκπομπών που κάθε κανάλι της τιβι είχε σχεδιάσει θα πρόβαλλε από το 6 παρά, προς πληροφόρηση και τέρψη των πιθανώς αναμενόμενων εκατομμυρίων τηλεθεατών. Υπόσχονταν ότι οι θεατές θα κρέμονταν από τα χείλη θαυμάσιων «επιστημόνων» με μοναδικές γνώσεις, εξαιρετικών εκπροσώπων των κομμάτων, θρυλικών αναλυτών κάθε προέλευσης και φυσικά το βαρύ πυροβολικό των καναλιών, των υπαλλήλων τους με δηλωμένη δημοσιογραφική ιδιότητα και προσόντα που μας τροφοδοτούν κάθε μέρα με όλα τα δεινά που συμβαίνουν στον πλανήτη.
 
Πέσαμε και εμείς στην παγίδα – εδώ που τα λέμε τα ήθελε ο κ… μας και άλλωστε ήταν ένας τρόπος να περάσουμε την ώρα μας -  και στηθήκαμε στο γυαλί.
 
Το σκηνικό παντού το ίδιο. Θίασοι 10 και παραπάνω ανθρώπων εκλιπαρούσαν να τους δοθεί ο λόγος από τον κεντρικό παρουσιαστή (τρια)/δερβέναγα (εμείς στηθήκαμε στην ΕΡΤ).
 
Τι αποκομίσαμε; Όλοι μα όλοι μιλούσαν για το τα δικά τους συμφέροντα δηλαδή το κόμμα τους, τις πολιτικές τάσεις, τους υποψήφιους που υποστήριζαν, τα κουκιά που πήραν ή δεν πήραν, τις ζαβολιές των ψηφοφόρων, τα δυσμενή αποτελέσματα που δεν ήταν του γούστου τους και τις απίθανες προεκτάσεις τους που λέγανε ότι επηρεάζουν το μέλλον της χώρας. Αερολογίες και ουσία ΜΗΔΕΝ, ως συνήθως.
 
Κανείς δε μιλούσε για τα βιογραφικά των εκλεγμένων, τα προσόντα τους, τις ικανότητές τους ή/και το νεοελληνικό δράμα των κκ. καθηγητών πανεπιστημίου/πολιτικών. Κανείς δε μιλούσε για την ποιότητα ζωής, τις τριτοκοσμικές πόλεις και χωριά, τις άθλιες υποδομές, την αισθητική, το πανταχόθεν βαλλόμενο Περιβάλλον, τη λειτουργικότητα, τα προβλήματα των πολιτών, των πόλεων, της χώρας .

 
Όλοι στη υπηρεσία προφανώς διαπλεκόμενων συμφερόντων, προβολής αμέσως ή εμμέσως του εργοδότη, του πελατολογίου του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος.   
 
Αγανακτήσαμε, αλλά σε φύγαμε, προκειμένου να διαπιστώσουμε που το πάνε. Και ευτυχώς κάποια στιγμή μας πήρε ο Μορφέας στας αγκάλας του …