Απορία και προβληματισμός … για τις ικανότητές μας …

Στα σουπερμάρκετ σήμερα βρίσκουμε προς αγορά μοτσαρέλα, γκούντα, έμμενταλ, ίσως και άλλα τυριά που δεν είναι παραγωγής των χωρών που παράγουν και πωλούν τα αυθεντικά τυριά, άλλα τυριά τρίτων χωρών με την ίδια ονομασία. Στο μεγάλο αυτό παζάρι και σπορ επιδίδονται με αξιοζήλευτη επιτυχία Δανία, Αυστρία, Γερμανία και δεν ξέρω ποιες άλλες χώρες.
 
Το μέγα ερώτημα παραμένει: Γιατί οι Έλληνες παραγωγοί δεν μπορούν να  παρασκευάσουν απομιμήσεις των προαναφερθέντων τυριών που είναι περισσότερο προσιτά στην τιμή; Τουλάχιστον οι Έλληνες καταναλωτές να μην χρηματοδοτούν πλούσιες και συχνά μη φιλικά προς την Ελλάδα συμπεριφερόμενες χώρες.
 
Είναι δε πολύ γνωστή και η τραγική και χωρίς συνέπειες ιστορία της κατασκευής «φέτας» μαϊμού από τη Δανία, την οποία πωλούσαν επί χρόνια στην Ελλάδα και τους Έλληνες, παρασκευασμένη από αγελαδινό γάλα, αλλά στην τιμή της γνήσιας φέτας. Οι μάγκες της εστίασης με την επιχειρηματική τους δεινότητα σέρβιραν τόνους άσπρου τυριού, όπως ονομάστηκε χρόνια πολλά αργότερα κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων και νομικών κινήσεων, μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου της ελληνικής φέτας.