Πανεπιστήμια που λοιδορούν τα ίδια την υπόστασή τους …

Γράφουν και ξαναγράφουν τα ΜΜΕ για τα ανείπωτα χάλια των δημοσίων πανεπιστημίων, από την άποψη της κατάστασης που επικρατεί στις εγκαταστάσεις τους.

Εκτός από άντρα, βιοπραγίας, βανδάλων, αναρχικών, ασύδοτων εξωπανεπιστημιακών που λυμαίνονται την ελευθερία πρόσβασης και παραμονής, είναι και δημόσια ιδρύματα που διοικούνται από ανθρώπους που μπορεί να είναι καλοί επιστήμονες στα εργαστήρια, τις κλινικές και τα αμφιθέατρα, αλλά κομματικά εξαρτήματα, εξουσιομανείς, χωρίς τεχνικές γνώσεις και επαγγελματική επάρκεια διαχειριστές.

Άνθρωποι που προτάσσουν το προσωπικό τους συμφέρον και προσβλέπουν οι περισσότεροι σε πολιτικές θέσεις είτε σε τομείς οικονομικής ή πολιτικής επιρροής σε κυβερνητικές ή άλλες πολιτικές ή θέσεις στην εκτελεστική εξουσία.

Λογικά οι γονείς αλλά και οι ίδιοι οι φοιτητές έπρεπε να ερωτούν επιτακτικά και να απαιτούν γραπτές απαντήσεις:
1. Ποιοι είναι οι βραχυπρόθεσμοι και ποιοι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι κάθε ιδρύματος, σχολής και τμήματος;
2. Πότε αναθεωρηθήκαν για τελευταία φορά τα προγράμματα σπουδών;
3. Ποια είναι τα οικονομικά στοιχεία που αφορούν κάθε ίδρυμα, σχολή και τμήμα, ποιοι είναι οι ετήσιοι προϋπολογισμοί και οι απολογισμοί τους και πότε και που δημοσιεύονται;
4. Ποια είναι τα αποτελέσματα των εξωτερικών αξιολογήσεων; Ποιος τα έφερε σε πέρας, πότε έγιναν και ποιες είναι οι προτάσεις που πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα και άλλες σε εύλογο(ποιο άραγε;) χρόνο;
5. Ποια είναι τα περιουσιακά στοιχεία κάθε ιδρύματος, ποιος τα διαχειρίζεται, ποιοι είναι υπόλογοι, πόσο κοστίζουν στο ίδρυμα και ποια είναι η τυχόν αξιοποίησή τους;
6. Γιατί οι πρυτανικές αρχές δεν περιορίζονται στα αμιγώς επιστημονικά, ερευνητικά, διδακτικά και κλινικά (όπου εφαρμόζεται) καθήκοντα και απαιτούν και επιβάλλουν (και στο κράτος) να είναι «υπόλογοι» και των οικονομικών και διαχειριστικών θεμάτων των πανεπιστήμιων; Ελέγχθηκε ποτε κανείς για μη αξιοκρατική διαχείριση; Επαινέθηκε κάνεις πότε για ορθολογική διαχείριση; Ασχολήθηκε ποτέ κανείς με τις συνέπειες της ισχύουσας κατάστασης;
7. Με ποια λογική τα πανεπιστήμια εκλέγουν ως καθηγητές επιστήμονες υψηλών προσόντων για να εκπαιδεύσουν σε προηγμένα επιστημονικά αντικείμενα φιλόδοξους και ικανούς φοιτητές και καταλήγουν κομματικά εξαρτήματα και επιτελικά όργανα δημοσίων φορέων και τοποτηρητές του πολιτικού συστήματος;

Δε διεκδικούμε δάφνες. Απλά και κατανοητά η θητεία μας στο ελληνικό πανεπιστήμιο μας έπεισε ότι τίποτε δεν κινείται ορθολογικά παρά μόνον ως μέσα ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών και στόχων. Και τα αποτελέσματα προφανή και απογοητευτικά.