Η Τουρκία δεν έχει ανάγκη την Κύπρο …

Στην Κύπρο γίνεται μνημόσυνο της τραγωδίας που ξεκίνησε από την Ελλάδα της χούντας και κατέληξε με την εισβολη Τουρκικών στρατευμάτων και στη κατοχή μεγάλου μέρους του Κυπριακού εδάφους (37% της κυπριακής επικρατείας), για να το οικειοποιούνται οι Τουρκοκύπριοι που αποτελούσαν το 18% του πληθυσμού. 

Και οι Τουρκοκύπριοι εξαιτίας των σχεδίων της Άγκυρας έγιναν και αυτοί πρόσφυγες στη χώρα τους, αλλά έγιναν και κάτοχοι τεραστίων περιουσιών των Ελληνοκυπρίων που εγκατέλειψαν τις εστίες τους για να γλυτώσουν τα παιδιά τους και τη ζωή τους. 

Οι Τουρκοκύπριοι και οι Τούρκοι κατέστρεψαν και καταστρέφουν - κατά την προσφιλή τους μέθοδο ως κατακτητές και επικυρίαρχοι - μεγάλο μέρος των ιστορικών μνημείων και των μνημείων του Πολιτισμού των Ελληνοκυπρίων. Θέλουν να εξαφανίσουν ως συνήθως την ύπαρξη των Ελληνοκυπρίων και του ελληνοκυπριακού πολιτισμού από τα κατεχόμενα. Για να διευκολύνουν τα σχέδιά τους έφεραν εποίκους από τα βάθη της Ανατολής τούρκους χωρίς στον ήλιο μοίρα και τους πολιτογράφησαν Τουρκοκυπρίους. Η αλλοίωση του πληθυσμού είναι έγκλημα κατά το διεθνές Δίκαιο, αλλά το αυτί των Τούρκων δεν ιδρώνει. 

50 χρόνια μετά την εισβολή, μετά από τις καθοριστικές αποφάσεις του ΟΗΕ, παρά τη διεθνή κατακραυγή και την παραβίαση και την άρνηση κάθε είδους διεθνών κανόνων, οι Τούρκοι επιμένουν στη κατοχή μεγάλου μέρους κράτους του ΟΗΕ, επιβάλλουν τις απόψεις τους με στρατεύματα πάνω από 30 χιλιάδες όπως λέγεται και με τεράστιο οικονομικό βάρος για την ίδια την Τουρκία και επιβάλλουν με μαριονέτες πολιτικούς τη θέλησή τους, προκειμένου να αποδείξουν ότι ο μεγαλοϊδεατισμός και το οθωμανικό μεγαλείο είναι παρόν και μπορεί να κάνει ότι θέλει. 

Και όλοι οι ισχυροί πολιτισμένοι αυτού του πλανήτη, ξελιγωμένοι από το γεγονός των 85 εκτμ. στομάτων του τούρκικου πληθυσμού κάνουν μπίζνες με τον Ερντογκάν και το τουρκικό κατεστημένο. Επενδύσεις, διαπλοκή, στραβά μάτια στη κατοχή, στη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου.   

Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι η Ελλάς και η Κύπρος είμαστε μόνιμοι μας ως Έλληνες στο βάλτο της σημερινής πολιτικής και γεωπολιτικής ευπρέπειας, που επιβάλλουν οι ισχυροί και οι κατέχοντες τα όπλα του μαζικού θανάτου. 

Η μοναξιά μας αποδεικνύεται και από την ηχηρή και προσβλητική απουσία των ηγετικών φυσιογνωμιών της ΕΕ από το Μνημόσυνο για τη θλιβερή επέτειο της τουρκικής εισβολής και κατοχής. Που είναι η Ούρσουλα (ντερ Λάιεν), ο Σαρλ (Μισέλ), ο Ζοζέπ (Μπορέλ) η Κάλια (Κάλας), η Ρομπέρτα (Μέτσολα); Όλοι αυτοί που θεωρούν απλό και κατανοητό γεγονός ότι ο ισχυρός μπορεί να καταπατά ότι δεν το βολεύει και καιροφυλακτεί για να επαναλάβει τις επιθέσεις του σε όποιον λιγότερο ισχυρό και αδύναμο στοχοποιήσει, όπως για παράδειγμα την Αρμενία, τη Λιβύη, το Ιράκ, τη Συρία, τη Κύπρο, με στρατό και υπεροπλία. 

Δόξα και Τιμή σε όσους πολέμησαν και έπεσαν υπέρ Πατρίδος και των Οσίων της Φυλής. 

Τιμή σε όλους όσους σήμερα αγωνίζονται για την επικράτηση της λογικής και του Δικαίου. 

Από την πλευρά τώρα της Τουρκίας:
 
Η Τουρκία δεν έχει ανάγκη την Κύπρο. Είναι γεωγραφικά τόσο κοντά στη Τουρκία που δεν προσθέτει τίποτε γεωπολιτικά. Της δημιουργεί μόνον προβλήματα με όλους τους άλλους λαούς και κυβερνήσεις των χωρών της περιοχής. Η ενωμένη Κύπρος θα ήταν ένα καλό χαρτί στα χέρια της Τουρκίας για να προωθήσει δικές της πολιτικές εφόσον βέβαια αυτές θα στηρίζονται στο διεθνές Δίκαιο. Άλλωστε πάντα θα έχει καλές σχέσεις με τους Τουρκοκυπρίους και πάντοτε αυτοί θα είναι υποστηρικτές των απόψεών της.
 
Με έξυπνες στρατηγικές οι Τουρκοκύπριοι θα απολαύσουν όλα τα καλά της συμμετοχής στην ΕΕ και θα αντλήσουν εξαιρετικά σημαντικούς πόρους για την αναβάθμιση υποδομών και βελτίωση τη ζωής των.
 
Πρέπει όμως παράλληλα να κατανοήσουν ότι όπως έζησαν χιλιάδες χρόνια στην Κύπρο συμβιώνοντας με τους Ελληνοκύπριους, μπορούν να το κάνουν και σήμερα ως αναγνωρισμένη και δυναμική μειονότητα με σύγχρονα δικαιώματα και διεθνείς εγγυήσεις που προσφέρει η ΕΕ και όχι η μιλιταριστική Τουρκία.
 
Η ενωμένη Κύπρος προφανώς δεν θα είχε αντίρρηση να διέλθουν οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου της Κύπρου, εφόσον τεθούν σε λειτουργία μέσω Τουρκίας, κάτι πολύ σημαντικό για την Τουρκία και όφελος της Τουρκοκυπριακής κοινότητος.
 
Παράλληλα η επίλυση του Κυπριακού θα εξομάλυνε τις σχέσεις της Τουρκίας με όλες τις χώρες του ΟΗΕ και θα μπορεί απρόσκοπτα και με καλλίτερες προϋποθέσεις να επιδιώκει οικονομική ανάπτυξη, αναβάθμιση της γεωπολιτικής της παρουσίας στον πλανήτη και κυρίως και πάνω από όλα πιστοποίηση της αξιοπιστίας της.
 
Φυσικά και δεν κατέχουμε την πάσα αλήθεια και όλα όσα αναφέραμε προηγουμένως μπορεί να είναι απλά και κατανοητά όνειρα θερινής νυκτός και δικές μας περιορισμένης εμβελείας απόψεις. Αν όμως έχουν βάση οι ισχυρισμοί μας, Ερντογκαν και Μητσοτάκης (ίσως και οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων της Κύπρου) θα έχουν  εξασφαλισμένη την υστεροφημία τους και ένα εξαιρετικό Νόμπελ Ειρήνης …
 
ΥΓ: Διαβάστε αν θέλετε και τα «Ε.Ε. για Κυπριακό: Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για δίκαιη, συνολική και βιώσιμη λύση» και το άρθρο Κωνσταντίνου Φίλη στην «Κ»: Οι προοπτικές του Κυπριακού, πενήντα χρόνια μετά τον «Αττίλα»