Οι χρυσοπληρωμένοι δυνάστες των ταλαιπωρούμενων πολιτών …

Κλεισμένοι μέσα στο χρυσό – από απόψεως ωφελημάτων και απαλλαγής από πάσης ευθύνης – μπορεί να σκέπτονται τα μεγάλα και τα εμβληματικά βήματα που πρέπει να ακολουθήσει ο εργοδότης τους επιτελικός πρωθυπουργός μας. Αλλά προφανώς δε κατέβηκαν ποτέ στους δρόμους, δεν πήραν λεωφορείο να πάνε στη δουλειά τους, δε συναλλάχτηκαν με δημόσια υπηρεσία, εφορεία, ΑΑΔΕ. Δεν αρρώστησαν ή αν αρρώστησαν τους περίμεναν τα καλοβαλμένα αλλά πανάκριβα νοσοκομεία και ιδιωτικά ιατρεία του 200σάρικου και βάλε ή και δωρεάν για ευνόητους λόγους. Μάλλον δεν ταξίδευσαν με βαπόρι σε περιόδους αιχμής ή δεν προγραμμάτισαν ταξίδι χωρίς να ρωτήσουν τους ειδικούς στις απεργίες ΠΝΟ. Δεν πέρασαν έξω από χωματερές και μονάδες επεξεργασίας λυμάτων, δεν είδαν πουθενά σκουπίδια σε κάθε γωνία δρόμων κάθε πόλεως και χωριού, κλπ., κλπ. (σταματάμε γιατί μας πιάνει ένα ανεξήγητο άγχος και ταχυπαλμία).

Επί  6 χρόνια τώρα δεν είναι ορατές σε όλους αυτούς οι παθογένειες του κράτους, της δημόσιας διοίκησης και οι συνέπειες στη ζωηρή των πολιτών. Επιδίδονται μόνον σε μπαλώματα και αφού το πρόβλημα φθάσει στο απροχώρητο.

Οι χρυσοπληρωμένοι κάνθαροι/σύμβουλοι πρέπει να ασχοληθούν κατά προτεραιότητα με τη καθημερινότητα των πολιτών. Άμεσα, επιτελικά, συντονισμένα και αποτελεσματικά.

Το λάδι στο καντήλι τους τελειώνει …