Η καταστροφή ενός θεσμού …

Διαβάσαμε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ MONIMEΣ ΣTHΛEΣ, Hμερομηνία δημοσίευσης: 20-10-13, τα’ο άρθρο του κ. Αρίστου Δοξιάδη (* Ο κ. Αρίστος Δοξιάδης (aristosd.wordpress.com) είναι στέλεχος εταιρείας venture capital), με τίτλο «Η καταστροφή ενός θεσμού».

« …Η φορολογική επιδρομή του τελευταίου έτους δεν πρόκειται να βγει σε καλό, αλλά τουλάχιστο έχει μια κάποια εξήγηση: η κυβέρνηση αγωνιά να δημιουργήσει δημοσιονομικό πλεόνασμα, και δεν θέλει να περικόψει περισσότερο τις δαπάνες. Μερικές ρυθμίσεις όμως είναι εντελώς ακατανόητες. Ενώ θα έχουν ελάχιστο και αμφίβολο δημοσιονομικό όφελος, καταστρέφουν τα θεμέλια της παραγωγικής βάσης και απομακρύνουν την προοπτική της ανάπτυξης. Αναφέρομαι στις διατάξεις που αφορούν στην ευθύνη φυσικών προσώπων για χρέη εταιρειών προς το Δημόσιο. Διαβρώνουν τον θεσμό της Ανώνυμης Εταιρείας σε βαθμό που ακυρώνει όλα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια για να δημιουργηθούν ανταγωνιστικές επιχειρήσεις …» .

Και παρακάτω «Αν αυτή η προοπτική ενθουσιάζει πολλούς στην κινηματική αριστερά, δεν μπορώ να φανταστώ ότι συγκινεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός έχει MBA από το Harvard, ο υπουργός Οικονομικών ξέρει πολύ καλά τι θα πει οργανωμένη επιχείρηση, όπως και ο υφυπουργός Οικονομικών και ο γραμματέας Δημοσίων Εσόδων. Τι ωθεί μια τέτοια ομάδα να θεσπίζει καταστροφικές ρυθμίσεις, που δεν εξυπηρετούν κανένα στόχο, ούτε του Μνημονίου ούτε της ανάπτυξης; Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω: είναι τόσο φορτωμένοι με τα μακροπροβλήματα ώστε δεν βλέπουν τη ζημιά που γίνεται στο επίπεδο των μικροκινήτρων. Αυτά τα διαμορφώνουν οι λεπτομέρειες των νόμων, που περνάν απαρατήρητες. Είναι σαν τη σκοτεινή ύλη της φυσικής, που διαμορφώνει βαρύτητα χωρίς να φαίνεται …» 

Φαίνεται να τρελάθηκαν όλοι.

Παράλογες αποφάσεις εν μέσω πλήρους κατάρρευσης του παραγωγικού δυναμικού της χώρας και της εμφανέστατης «παραίτησης» των οικονομικώς δραστηρίων πολιτών στη σφαίρα του επιχειρείν.

Και αντί να κάνουμε και εμείς ότι κάνουν όλοι οι εχέφρονες πολίτες στον αναπτυγμένο κόσμο, εμείς ονειρευόμαστε σοβιετικά μπλοκ και κρατισμό.

Ξυπνήστε κύριοι πολιτικοί και βρείτε το δρόμο της λογικής και της «γιαγιάς μου» και αφήστε κατά μέρος τους πειραματισμούς και τους παραλογισμούς.

Τι επιδιώκετε; Που θέλετε να μας πάτε; Που μας πηγαίνετε;