Τι είναι τελικά τα νοσοκομεία στην Ελλάδα …

Περισσότερο μοιάζουν με ιδιωτικά ιατρεία ιατρών, παρά με εξειδικευμένες μονάδες ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας, κοινώς ΕΣΥ.

Έχουμε ξαναπεί (βλέπετε παλιότερες αναρτήσεις στο Ημερολόγιο) ότι οι πολίτες πρέπει να απευθύνονται σε πρωτοβάθμιες μονάδες υγείας και γενικούς ιατρούς, οι οποίοι τους παρέχουν τις πρωτοβάθμιες υπηρεσίες επιπέδου και όταν παραστεί ανάγκη τους παραπέμπουν (όταν είναι  ιατρικώς ενδεδειγμένο) σε δευτεροβάθμιες μονάδες, που διαθέτουν εξειδικευμένο (με άλλες ειδικότητες) ιατρούς.

Εφόσον ο ασθενής βρίσκεται σε δευτεροβάθμια μονάδας υγείας, το σύστημα αναλαμβάνει να καθοδηγήσει τον ασθενή και με τις ενδεδειγμένες ενέργειες των ιατρών αντιμετωπίζονται όλα τα προβλήματά του. Δεν αυτενεργεί ο ασθενής ή/και οι οικείοι του και δεν καταφεύγει σε φίλους, γνωστούς, άτυπα ιδιωτικά δίκτυα αλληλοϋποστηριζόμενων ιατρών και διαγνωστικών μονάδων, χωρίς να είναι  σε θέση να τους ελέγξει και να τους αξιολογήσει (προφανώς με τη βοήθεια ειδικών και βάσει διεθνώς αποδεκτών πρακτικών και διαδικασιών).

Είναι άλλη περίπτωση η εν γνώση των πολιτών/ασθενών επιλογή παροχής υπηρεσιών υγείας σε μονάδες και από πρόσωπα ιδιωτικών συμφερόντων και εφόσον είναι διατεθειμένοι να καταβάλλουν τις απαιτούμενες δαπάνες.

Εθνικό Σύστημα Υγείας σημαίνει φροντίδα του πολίτη και ασθενούς από το σύστημα, με γνωστούς και αποδεκτούς από όλους κανόνες, δαπάνες και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων.

Συμβαίνουν αυτά σήμερα;

Το δράμα είναι ότι κανείς από τους αρμοδίους κυβερνητικούς παράγοντες δε θέλει να εκσυγχρονίσει το σύστημα.