Ο άλλος μεγάλος ασθενής …

Η ​​χώρα χρεοκόπησε υπό το βάρος και την αυθαιρεσία του κράτους. Τη μεγαλύτερη ζημιά υπέστησαν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Γιατί λοιπόν έχει η κοινή γνώμη τόση καχυποψία για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις;

Γιατί και ο ιδιωτικός τομέας μας ήταν, ως επί το πλείστον, μια καρικατούρα δυτικής οικονομίας. Ολιγαρχικός και τριτοκοσμικός καπιταλισμός, επιχειρήσεις κρατικοδίαιτες, μαύρα χρήματα, νεποτισμός, ελεεινές εργασιακές σχέσεις, πλήρης έλλειψη ηθικής στη διαχείριση. Ελάχιστοι Ελληνες επιχειρηματίες τα τελευταία 20-30 χρόνια αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού για την κοινωνία … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, 28.01.2018 : 21:03).

Μεγάλες αλήθειες. Πικρές αλήθειες.

Οι οποίες όμως επιμελώς αποκρύπτονταν επί χρόνια και χρόνια και όλοι οι παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής στον έρημο τούτο τόπο ποιούσαν την νύσσαν και απομυζούσαν και τη τελευταία ικμάδα της ελληνικής κοινωνίας προς ίδιον όφελος.

Το ζητούμενο βέβαια είναι τι γίνεται τώρα και πως διορθώνονται τα κακώς κείμενα.

Για να είμαστε ειλικρινείς δε βλέπουμε τέτοια πιθανότητα και μόνον η εκ θεμελίων αναδιάρθρωση της χώρας μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Και ως λογική συνέπεια, ολόκληρο το σημερινό πολιτικό σύστημα πρέπει ν εξαφανιστεί από προσώπου γης.